Η επιχειρηματική δράση του στην Κρακοβία Η γερμανική εισβολή στη Πολωνία το 1939, ήταν γι αυτόν μια απρόσμενη ευκαιρία να πλουτίσει. Μετακόμισε στην Κρακοβία και αγόρασε μια επιχείρηση κατασκευής σκευών εμαγιέ, η οποία ανήκε πριν σε Εβραίους. Το σχέδιο του ήταν να φτιάχνει σκεύη σίτισης για το γερμανικό στρατό. Με καλοπιάσματα και αρκετές δωροδοκίες, ανέπτυξε φιλίες με πρόσωπα κλειδιά του γερμανικού στρατού, προκειμένου να του αναθέσουν συμβόλαια παραγωγής. Σύντομα μετέτρεψε τη μικρή επιχείρηση σε μεγάλο εργοστάσιο, γνωστό ως Emalia. Αποφάσισε να προσλάβει Εβραίους εργαζόμενους με κριτήριο την κερδοσκοπία, καθώς ήταν ένα πάμφθηνο προσωπικό. Περίπου 1.000 Εβραίοι ξεκίνησαν να δουλεύουν καταναγκαστικά, στο πλαίσιο της υποχρεωτικής εργασίας των Εβραίων σε εργοστάσια Γερμανών, για την υποστήριξη της πολεμικής προσπάθειας. Η γνώμη του για τους Εβραίους άλλαξε όταν γνωρίστηκε καλύτερα με τον Εβραίο λογιστή, Ισαάκ Στερν. Ο δεσμός τους έγινε ισχυρός και ο Σίντλερ υποστήριξε τους Εβραίους με έργα και όχι με ανώφελη συμπάθεια.
Ο ναζί Σίντλερ σώζει Εβραίους Το 1942, οι Γερμανοί αρχίζουν να μεταφέρουν τους Εβραίους της Κρακοβίας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Σίντλερ αντιδρά με τον τρόπο που ξέρει. Με προσωπική διπλωματία και δωροδοκίες δεν αφήνει τους Ναζί να πειράξουν τους δικούς του εργαζόμενους. Το 1943 αποφασίστηκε το οριστικό κλείσιμο του «γκέτο» της Κρακοβίας. Δημιουργήθηκε ένα κέντρο εργασίας έξω από την πόλη, όπου θα εργάζονταν μόνο οι υγιείς Εβραίοι και οι υπόλοιποι θα εκτελούνταν ή θα στέλνονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Σίντλερ έγινε μάρτυρας επιδρομής των Γερμανών στο γκέτο και σοκαρίστηκε από την άγρια δολοφονία των Εβραίων. Αποφάσισε να δράσει δυναμικά. Δημιούργησε στο εργοστάσιο του τμήμα παραγωγής όπλων, για να ενταχθεί στο νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα και να προστατεύσει τους εργαζόμενούς του. Με αυτό το επιχείρημα έπεισε τον υπεύθυνο αξιωματικό Άμον Γκετ, να κρατήσει τους εργάτες του, επειδή ήταν απαραίτητοι στην παραγωγή όπλων.
Η εντολή…για λίστα
Το 1944, καθώς ο κόκκινος Στρατός πλησίαζε στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στα ανατολικά, οι Γερμανοί άρχισαν να μεταφέρουν όλους τους Εβραίους κρατουμένους δυτικά. Έκλειναν το ένα εργοστάσιο μετά το άλλο. Ανάμεσα τους και αυτό του Σίντλερ, που κατάφερε να προλάβει τις εξελίξεις. Με τη συνήθη τακτική της δωροδοκίας, εξασφάλισε τη μεταφορά του εργοστασίου του και των εργαζομένων του στο Μπρούνλιτζ, στην Τσεχία. Έτσι φτιάχτηκε μια λίστα με τα ονόματα των Εβραίων που θα έμπαιναν στο τρένο για την Τσεχία, αντί για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Τελικά τον Οκτώβριο, μεταφέρθηκαν αρχικά περίπου 800 άτομα και στη συνέχεια 300 γυναίκες και παιδιά. Η δεύτερη ομάδα οδηγήθηκε κατά λάθος στο Άουσβιτς, αλλά ο Σίντλερ μετά από άμεσες ενέργειες κατόρθωσε να τους σώσει και να τους οδηγήσει στην Τσεχία. Οι Εβραίοι του χρώσταγαν τη ζωή τους. Όταν ο πόλεμος έληξε τον ευχαρίστησαν με ένα συγκινητικό τρόπο. Την ώρα του αποχαιρετισμού, του χάρισαν ένα δαχτυλίδι, για να το φορά συνέχεια και να διαβάζει το ρητό που έγραψαν στον κύκλο του: “ Όποιος σώζει μια ζωή, σώζει τον κόσμο ολόκληρο”. Ο Σίντλερ δεν είχε σώσει όλο τον κόσμο αλλά σίγουρα, ήταν από τους ελάχιστους Γερμανούς που το προσπάθησε.
Τι απέγινε ο Όσκαρ Σίντλερ
Όταν τελείωσε ο πόλεμος κατέφυγε με την γυναίκα του στην κατεχόμενη από τους Αμερικανούς Αυστρία. Το 1949 μετακόμισε στην Αργεντινή, όπου αγόρασε μία φάρμα. Μέχρι το 1957 είχε πτωχεύσει και βασιζόταν σε φιλανθρωπίες Εβραίων. Ο Σίντλερ, έκανε άσωτη ζωή με αλόγιστες σπατάλες, γυναίκες, πολύ αλκοόλ και αποτυχημένες επαγγελματικές επιλογές. Το 1958 εγκατέλειψε τη σύζυγο του και επέστρεψε στη Γερμανία για να ανοίξει επιχείρηση παραγωγής τσιμέντου. Απέτυχε. Από τότε και μετά βασιζόταν σε εβραϊκές φιλανθρωπίες και σε μία μικρή σύνταξη που του αποδόθηκε από τη γερμανική κυβέρνηση το 1968. Έως το τέλος της ζωής του, κάθε άνοιξη επισκεπτόταν το Ισραήλ. Πολλοί Γερμανοί εξοργίστηκαν εναντίον του επειδή βοήθησε τους Εβραίους και κατέθεσε κατά των Ναζί εγκληματιών πολέμου. Πέθανε το 1974 και τάφηκε σύμφωνα με την επιθυμία του σε καθολικό νεκροταφείο, στο Ισραήλ.
Η πραγματική λίστα βγήκε στο σφυρί
Η αυθεντική λίστα, με ημερομηνία 18 Απριλίου 1945 ήταν δακτυλογραφημένη σε χαρτί από τον Ιτζακ Στερν, λογιστή του Σίντλερ και πωλήθηκε πριν από τέσσερα χρόνια από τον ανιψιό του Στερν. Αναμένεται να βγει ξανά προς πώληση στο eBay, με τιμή εκκίνησης τα τρία εκατομμύρια δολάρια. Πρόκειται για ένα κείμενο 14 σελίδων, το οποίο περιλάμβανε τα ονόματα και την εθνικότητα τουλάχιστον 801 Εβραίων. Ο τελευταίος επιζών της λίστας, ο 83χρονος Λέισον, πέθανε τον Ιανουάριο. Ηταν μόλις 12 ετών όταν ο Όσκαρ Σίντλερ, τον συμπεριέλαβε στη λίστα που του έσωζε τη ζωή. Τα άλλα αντίγραφα της αυθεντικής λίστας κατέχει το αμερικανικό Μουσείο Ολοκαυτώματος στην Ουάσιγκτον, το γερμανικό Ομοσπονδιακό Αρχείο στο Κόμπλεντς και το Μνημείο Γιαντ Βασέμ στο Ισραήλ.
Όσοι επέζησαν χάρη στον Όσκαρ, άφησαν συμβολικά μια πέτρα στο τάφο του και το 1974, δεν ήταν λίγοι αυτοί που ζούσαν ακόμη
Ο ΒΡΕΤΑΝΟΣ
Ο Nicholas Winton ήταν ένας αφανής ήρωας μέχρι το 1988, όταν η γυναίκα του ανακάλυψε έγγραφα και λίστες με τα ονόματα 669 μικρών παιδιών, που δεν οδηγήθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης , αλλά έκαναν ένα ταξίδι σωτηρίας στην Αγγλία.
Τότε αποκαλύφθηκε ότι αυτός ο συνηθισμένος Βρετανός χρηματιστής, είχε οργανώσει μεθοδικά την διάσωση εκατοντάδων παιδιών απο την Τσεχία και την Σλοβακία λίγο πριν το ξέσπασμα του Β “Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο αποκαλούμενος «Βρετανός Σίντλερ» κρατά στην αγκαλιά ένα από τα παιδιά που διέσωσε από τα χέρια των Ναζί.
Φρόντισε να συγκεντρωθούν χρήματα και βρήκε ανάδοχες οικογένειες ώστε τα παιδιά να είναι ασφαλή. Η πρώτη μεταφορά έγινε με αεροπλάνο από Πράγα για Λονδίνο στις 14 Μαρτίου του 1939, μία ημέρα πριν οι Γερμανοί καταλάβουν εδάφη της Τσεχίας.
Στη συνέχεια οργάνωσε άλλες επτά μεταφορές σιδηροδρομικώς για τις ακτές του Ατλαντικού και στη συνέχεια μετέφερε τα παιδιά στη Βρετανία με πλοίο δια της Μάγχης. Στο σιδηροδρομικό σταθμό του Λονδίνου τα περίμεναν οι θετοί γονείς.
Η τελευταία σιδηροδρομική αποστολή παιδιών από Πράγα έγινε στις 2 Αυγούστου του 1939. Όταν η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία και η Βρετανία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία στις αρχές Σεπτεμβρίου 1939, σταμάτησε κάθε επιχείρηση διάσωσης.
Ως αποτέλεσμα των ηρωικών του προσπαθειών, σήμερα υπάρχουν πάνω από 6.000 απόγονοι από τα «παιδιά του Winton» σε όλο τον κόσμο.
Ο Winton δεν είπε σε κανέναν για αυτά τα γεγονότα, για περισσότερο από μισό αιώνα.
Και φυσικά το κατόρθωμά του αυτό, θα είχε ξεχαστεί εαν η σύζυγός του, πενήντα χρόνια μετά, δεν είχε βρει εκείνον τον ξεχασμένο χαρτοφύλακα στη σοφίτα του σπιτιού, με λίστες ονομάτων και φωτογραφίες διασωθέντων παιδιών.
Οταν αποκαλύφθηκε η προσφορά του, ο βρετανικός τύπος τον ονόμασε «Βρετανό Σίντλερ».
Το 2002, ο Winton έλαβε τον τίτλο του ιππότη από την βασίλισσα Ελισάβετ για τις υπηρεσίες του στην ανθρωπότητα.
Το τηλεοπτικό δίκτυο BBC οργάνωσε μια βραδυά προς τιμήν του, όπου του επιφύλασσε μια αλησμόνητη έκπληξη!
Ο ίδιος όμως, δεν γνώριζε ποιοί θα βρίσκονταν στην αίθουσα και ποιοί θα κάθονταν δίπλα του.
Δείτε τι συνέβει όταν το κατάλαβε …
Πληροφορίες από the telegraph
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου