Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014
Η ΜΟΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ (καλλιέργεια τροφής, πραγματική μόρφωση, χειρωνακτικές δεξιότητες) χρήσιμες για την επιβίωση,
1871'«ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ» ΜΑΣΟΝΟΥ
Άλμπερτ Πάικ :'O 3'oς Παγκόσμιος Πόλεμος θα ξεκινήσει στη Μέση Ανατολή..θα γίνει
για να επικρατήσει η «Νέα Τάξη πραγματων»!!!
ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ
Η Γερμανία είναι μια μεγάλη χώρα, έχει βαριά βιομηχανία που παράγει ένα σωρό πράγματα και τα πουλάει σε άλλες χώρες.
Στην Γερμανία η δικαιοσύνη λειτουργεί άψογα. Εκεί ο φοροφυγάς ή πληρώνει ακριβά ή πηγαίνει φυλακή.
Στην Γερμανία το δημόσιο δεν ( τεράστιο ) όπως στην Ελλάδα και το σημαντικότερο εκεί οι δημόσιο υπάλληλοι εργάζονται . Το ωράριο είναι ευαγγέλιο και γενικά είναι καλοί εργάτες είτε δουλεύουν για το δημόσιο είτε για εταιρείες.
Εκεί πολιτικοί δεν παίρνουν μίζες ούτε ξέρουν τη δημιουργική λογιστική.
Εκεί δεν υπάρχει καμιά πελατειακή σχέση μεταξύ βουλευτή και ψηφοφόρου.
Και όμως η Γερμανία αντί να έχει στο θησαυροφυλάκιό της πλεόνασμα χρημάτων ΧΡΩΣΤΑΕΙ. Το αν χρωστάει λιγότερα από την.....
.
Αγγλία την Αμερική την Ισπανία και την Ελλάδα ασφαλώς παίζει ρολο , αλλά γεγονός είναι ότι χρωστάει και τα οικονομικά της όπως ξέρουν να τα παρουσιάζουν οι οικονομολόγοι που το μόνο που έχουν μάθει είναι " τα spreads, cds, ΑΕΠ, και του κ.. τα εν…ρα " δεν είναι καλά "οι δείκτες" άρα έπρεπε να πάρει μέτρα και τα πήρε.
Οι Γερμανοί τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έχουν πάρει αυξήσεις στους μισθούς.
Στην Γερμανία που ήταν η χώρα με τη μεγαλύτερη μεσαία τάξη η οποία μπορούσε να αλλάζει κάθε 5 χρόνια τα αυτοκίνητά της, να πηγαίνει διακοπές, και να περνά καλά , τα τελευταία χρόνια η μεσαία τάξη έγινε κατώτερη.
Η Γερμανία δανείζεται με 3% επιτόκιο και οι Γερμανοί πανηγυρίζουν γιατί άλλες χώρες δανείζονται ακριβότερα. Τώρα αν αυτό είναι για πανηγύρια για μια μεγάλη χώρα που έπρεπε να είχε πλεόνασμα και δανείζεται ,νομίζω ότι μόνο κάποιοι με το μυαλό ενός μικρού παιδιού θα πανηγύριζαν.
Και ξαφνικά πλούσιοι Γερμανοί ανήρτησαν στο Διαδίκτυο αίτηση, με την οποία ζητούν να επιβληθεί φόρος στην κληρονομιά, προκειμένου να βοηθήσουν την χώρα τους να γεμίσει τα ταμεία της, που είναι πιο άδεια από ποτέ εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Η ιδέα δημιουργήθηκε στον Λέμκουλ , όταν το Βερολίνο αποδέσμευσε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσει τις τράπεζες. «Θυμώνω όταν σκέφτομαι ότι ξαφνικά βρήκαμε τόσα χρήματα για τις τράπεζες, χρήματα που πριν δεν είχαμε για να χρηματοδοτήσουμε κοινωνικά, εκπαιδευτικά ή περιβαλλοντικά προγράμματα» δήλωσε ο Λέμκουλ, την στιγμή που το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών τα τελευταία δέκα χρόνια όλο και μεγαλώνει.
Μόνο κάποιοι που σκέφτονται με το μυαλό ενός μικρού παιδιού δεν θα ξεσηκωνόταν και δεν θα έλεγαν. Για σταθείτε βρε μάγκες οικονομολόγοι και πολιτικοί , που βρέθηκαν αυτά τα χρήματα που πριν δεν υπήρχαν, γιατί τα δίνετε σε ιδιώτες, είναι νόμιμο αυτό? Το προβλέπει το σύνταγμά μας??? Οι κύριοι 4 οικονομολόγοι που θέλουν τώρα να προσφύγουν στα δικαστήρια γιατί το σύνταγμα της Γερμανίας και η συνθήκη του Μάαστριχτ δεν προβλέπουν βοήθεια για την Ελλάδα, τότε που ήταν ??? Αυτή η πράξη προβλέπεται άραγε από τα συντάγματα της Γερμανίας , της Ελλάδας ( γιατί και εμείς κάτι δώσαμε ), ή από τη συνθήκη του Μάαστριχτ???
Μόνο κάποιοι που σκέφτονται με το μυαλό ενός μικρού παιδιού δεν θα έπαιρναν χαμπάρι ότι η Ε.Κ.Τ. έχει δανείσει τρις. ευρώ στις εμπορικές τράπεζες με επιτόκιο 1% και τα κράτη της ευρωζώνης πρέπει να δανείζονται από τις ( ΑΓΟΡΕΣ ?? δηλαδή από τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ ) με επιτόκιο από 3% έως 6%. Η Ελλάδα τώρα μπορεί να δανειστεί μόνο με 30% αν βρει?
Και ερχόμαστε τώρα στα δύσκολα. Μόνο Έλληνες που σκέφτονται με το μυαλό ενός μικρού παιδιού δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν ότι τα 250 δις που χρωστάει η Ελλάδα , ( με ολυμπιάδα , βοήθεια στις τράπεζες και διάφορα άλλα ) , είναι ψύλλος στην ουρά του Ελέφαντα. ( Οι ροκφέλλερ αυτά τα χρήματα τα έχουν για ψιλά ) Κάτι άλλο κρύβεται πίσω από αυτό. Το γνωρίζουν οι αρχηγοί ΟΛΩΝ των κομμάτων και όσοι πολιτικοί συμμετέχουν στις συσκέψεις της λέσχης Μπίλντεμπεργκ και μας κοροϊδεύουν.
Ερωτήματα:
Σε ποιους χρωστάνε όλα τα κράτη πλην Κίνας?
Πόσοι γνωρίζουν το κανόνα κλασματικού αποθέματος?
Πόσοι γνωρίζουν ότι H FED ομολογεί ότι όλα τα χειροπιαστά δολάρια που κυκλοφορούν στο καπιταλιστικό μας σύμπαν δεν υπερβαίνουν τα 8,3 τρισεκατομμύρια. Το παγκόσμιο δημόσιο χρέος είναι 35,8 τρισεκατομμύρια (υπολογίστε το διπλό, αν μιλήσουμε και για το ιδιωτικό χρέος ) Πως γίνεται αυτό???? Γιατί οι οικονομολόγοι του κ….. δεν λένε τίποτε για τα παραπάνω???
Ποιοι είναι αυτοί που έχουν τον έλεγχο και την έκδοση των χρημάτων?
Ποιοι είναι αυτοί που κανονίζουν τις ισοτιμίες των νομισμάτων και με ποια κριτήρια?
Αν βρείτε τις απαντήσεις αυτές τότε θα βρείτε και ποιοι έχουν σκλαβώσει όλα τα κράτη του κόσμου με το χρέος ( εκτός από την Κίνα )
Ίσως να μην προλάβουμε τον τρίτο μεγάλο πόλεμο εμείς αλλά τα παιδιά σας σίγουρα. Και θα είναι μεταξύ των σκλάβων και των Κινέζων.
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει αρχίσει πολύ πριν το 1912 και είναι οικονομικός και συνεχίζεται. Μακρόχρονα σχέδια μπορούν να κάνουν ή οικογένειες ή φυλές.
Προτιμήστε ότι σας αρέσει.
drosulitis
Μόνο κάποιοι που σκέφτονται με το μυαλό ενός μικρού παιδιού δεν θα έπαιρναν χαμπάρι ότι η Ε.Κ.Τ. έχει δανείσει τρις. ευρώ στις εμπορικές τράπεζες με επιτόκιο 1% και τα κράτη της ευρωζώνης πρέπει να δανείζονται από τις ( ΑΓΟΡΕΣ ?? δηλαδή από τις ΤΡΑΠΕΖΕΣ ) με επιτόκιο από 3% έως 6%. Η Ελλάδα τώρα μπορεί να δανειστεί μόνο με 30% αν βρει?
Και ερχόμαστε τώρα στα δύσκολα. Μόνο Έλληνες που σκέφτονται με το μυαλό ενός μικρού παιδιού δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν ότι τα 250 δις που χρωστάει η Ελλάδα , ( με ολυμπιάδα , βοήθεια στις τράπεζες και διάφορα άλλα ) , είναι ψύλλος στην ουρά του Ελέφαντα. ( Οι ροκφέλλερ αυτά τα χρήματα τα έχουν για ψιλά ) Κάτι άλλο κρύβεται πίσω από αυτό. Το γνωρίζουν οι αρχηγοί ΟΛΩΝ των κομμάτων και όσοι πολιτικοί συμμετέχουν στις συσκέψεις της λέσχης Μπίλντεμπεργκ και μας κοροϊδεύουν.
Ερωτήματα:
Σε ποιους χρωστάνε όλα τα κράτη πλην Κίνας?
Πόσοι γνωρίζουν το κανόνα κλασματικού αποθέματος?
Πόσοι γνωρίζουν ότι H FED ομολογεί ότι όλα τα χειροπιαστά δολάρια που κυκλοφορούν στο καπιταλιστικό μας σύμπαν δεν υπερβαίνουν τα 8,3 τρισεκατομμύρια. Το παγκόσμιο δημόσιο χρέος είναι 35,8 τρισεκατομμύρια (υπολογίστε το διπλό, αν μιλήσουμε και για το ιδιωτικό χρέος ) Πως γίνεται αυτό???? Γιατί οι οικονομολόγοι του κ….. δεν λένε τίποτε για τα παραπάνω???
Ποιοι είναι αυτοί που έχουν τον έλεγχο και την έκδοση των χρημάτων?
Ποιοι είναι αυτοί που κανονίζουν τις ισοτιμίες των νομισμάτων και με ποια κριτήρια?
Αν βρείτε τις απαντήσεις αυτές τότε θα βρείτε και ποιοι έχουν σκλαβώσει όλα τα κράτη του κόσμου με το χρέος ( εκτός από την Κίνα )
Ίσως να μην προλάβουμε τον τρίτο μεγάλο πόλεμο εμείς αλλά τα παιδιά σας σίγουρα. Και θα είναι μεταξύ των σκλάβων και των Κινέζων.
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει αρχίσει πολύ πριν το 1912 και είναι οικονομικός και συνεχίζεται. Μακρόχρονα σχέδια μπορούν να κάνουν ή οικογένειες ή φυλές.
Προτιμήστε ότι σας αρέσει.
drosulitis
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014
ΤΟ 2014 ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
Θα θέσουμε τέλος στην πείνα και τους πολέμους, μέσω της απελευθέρωσης των πάντων στη διάθεσή μας, αυτό, είναι επιστημονικά ή τεχνικά προς κάθε άνθρωπο, είτε πρόκειται για επιστήμονες ή για κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο στον ίδιο βαθμό.
.jpg)
2014 : Το Έτος όπου η νέα τεχνολογία θα αλλάξει την πορεία της Ανθρωπότητας και θα φέρει ανείπωτες Αλλαγές.
Στο Ίδρυμα Keshe, κάνουμε το 2014, τη χρονιά που οι προηγμένες τεχνολογίες θα είναι σε μαζική κυκλοφορία στο κοινό έτσι ώστε να μπορούν να αποδείξουν πως η εξουσία τους για να δημιουργούν τις συνθήκες που αλλάζουν μέσα από όλα τα στρώματα της ανθρώπινης κοινωνίας, θα επιτευχθεί.
Το 2014, το Ίδρυμα Keshe μέσω του Ινστιτούτου του θα παράσχει στην ανθρωπότητα στο σύνολό της την τεχνολογία, που η ανθρωπότητα περίμενε και προσεύχεται για αυτή από την αρχή του χρόνου.
Με την παράδοση μιας προηγμένης τεχνολογίας, άγνωστη μέχρι τώρα, θα θέσουμε τέλος στην πείνα και τους πολέμους.
Θα βεβαιωθούμε ότι όλοι οι άνθρωποι θα έχουν αρκετά για να κατέχουν τροφή και καταφύγιο ώστε να μην υπάρχει καμία ανάγκη για ταλαιπωρία.
Δίνουμε και διευκολύνουμε την απελευθέρωση της τεχνολογίας στους άπληστους ανθρώπους όπου θα μπορούν να παράγουν αρκετό χρυσό και πολύτιμα μέταλλα τα οποία θα μπορούσαν να επιθυμούν, έτσι ώστε τελικά θα αποφεύγουν ακόμη και να δείξουν οποιοδήποτε ενδιαφέρον για την κατοχή αυτών των υλικών.
Κατά το άνοιγμα του διαστήματος το 2014 στην αληθινή του έννοια, θα φέρουμε περισσότερα πολύτιμα υλικά και επιστήμες άγνωστες για τον άνθρωπο όπου αυτά τα νέα υλικά και η γνώση αυτή θα χρησιμοποιηθούν για τη σφυρηλάτηση εργαλείων της διαρκούς Ειρήνης σε αυτόν τον πλανήτη.
Το 2014 θα είναι η αρχή της νέας εποχής, το σημείο αλλαγής για την ανθρωπότητα σε ό,τι ήταν ίδιο σε αυτόν τον πλανήτη από την εποχή του Αδάμ.
Κάνουμε μία υπόσχεση προς τους ηγέτες του κόσμου και αυτή είναι, να αλλάξετε τους τρόπους σας και τους τρόπους των εθνών σας ή διαφορετικά οι πολίτες σας θα τους αλλάξουν για εσάς μέσα από την παράδοση και την εφαρμογή της νέας τεχνολογίας και τη χρήση της.
Κανένας άνθρωπος από φέτος δε θα έχει τη δυνατότητα να πάρει τα όπλα για να πολέμησει και κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να μείνει πεινασμένος και άστεγος σε αυτόν τον πλανήτη εξαιτίας των πολέμων.
Χρησιμοποιήστε τα εργοστάσια παραγωγής σας για να παραδώσετε σπίτια και τρόφιμα στην ανθρωπότητα, τα οποία μέχρι τώρα έχετε για να αναπτύσσετε εργαλεία πολέμου σε αυτά, και έχετε υποκινήσει, ανεπιθύμητους πολέμους εξαιτίας τους.
Ως ο άνθρωπος που έχει τη γνώση του σύμπαντος που έχει στη διάθεσή του, θα χρησιμοποιήσω κάθε γνώση και δύναμη στη διάθεσή μου για να κάνω αυτά τα εργοστάσια, τα οποία έχουν ανεγερθεί για την κατασκευή εργαλείων πολέμου και των προϊόντων τους, να παραμείνουν σε ακινησία με μια μονοκοντυλιά.
Τότε, αναρωτιόμαστε ποιος θα παρακούσει αυτό που στα βιβλία του Θεού αναφέρεται ως «ου φονεύσεις».
Οι υποσχέσεις της Αλλαγής, όπως έχουν υπάρξει στα Άγια βιβλία του παρελθόντος, που ο άνθρωπος περιμένει για αιώνες, θα εκπληρωθούν.
Το πρόγραμμα μας για το τρέχον έτος έχει οριστεί να είναι:
Θα θέσουμε τέλος πρώτα και κύρια στο πρόβλημα της Φουκουσίμα, τον Ιανουάριο.
Τον Φεβρουάριο, κάνουμε όλες τις προσπάθειες για τη δημιουργία του περιβάλλοντος ώστε να σταματήσει η παραγωγή όπλων σε όλο τον κόσμο, μέσα από την απελευθέρωση τεχνολογιών που καθιστούν το παρόντα προηγμένα αεροσκάφη, πυραύλους και πυρηνικά όπλα άσχετα και αρχαία.
Τον Ιούνιο, θα παραδώσουμε τεχνολογίες, οι οποίες μπορούν να προσφέρουν τροφή για τον παγκόσμιο πληθυσμό εντελώς δωρεάν από οποιοδήποτε κόστος μέσω της απελευθέρωσης νέων συστημάτων που μπορούν να αλλάξουν τον αέρα σε βιώσιμα τρόφιμα και ενεργειακό εφοδιασμό, χωρίς την ανάγκη για την καλλιέργεια της γης, ώστε κανένα παιδί δεν θα ξανακοιμηθεί ποτέ πεινασμένο.
Μέχρι το Σεπτέμβριο, θα παραδώσουμε την τεχνολογία για κάθε άνθρωπο ώστε να προστατεύεται από τα στοιχεία της φύσης όπως το κρύο και τη βροχή, χωρίς να εξαρτώνται από άλλους άνθρωπος για την ελεημοσύνη σκηνών.
Θα κάνουμε την παράδοση καθαρού νερού σε οποιοδήποτε σημείο της Γης δωρεάν χωρίς χρέωση μια πραγματικότητα απελευθερώνοντας τις ήδη ανεπτυγμένες τεχνολογίες.
Μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου θα βεβαιωθείτε, ότι δεν υπάρχουν λόγοι για την άρνηση πρόσβασης στα διαστημικά ταξίδια σε τακτική βάση από όλα τα έθνη σε αυτόν τον πλανήτη ώστε όλοι να είναι στη θέση να αγγίζουν τα άκρα του Σύμπαντος συλλογικά και ισότιμα.
Όσοι έχουν αμφιβολίες για το έργο μας, να είναι έτοιμοι να γίνουν στρατιώτες της Ειρήνης και της Ενότητας πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους.
M.T. Keshe
Οι υποσχέσεις της Αλλαγής, όπως έχουν υπάρξει στα Άγια βιβλία του παρελθόντος, που ο άνθρωπος περιμένει για αιώνες, θα εκπληρωθούν.
Το πρόγραμμα μας για το τρέχον έτος έχει οριστεί να είναι:
Θα θέσουμε τέλος πρώτα και κύρια στο πρόβλημα της Φουκουσίμα, τον Ιανουάριο.
Τον Φεβρουάριο, κάνουμε όλες τις προσπάθειες για τη δημιουργία του περιβάλλοντος ώστε να σταματήσει η παραγωγή όπλων σε όλο τον κόσμο, μέσα από την απελευθέρωση τεχνολογιών που καθιστούν το παρόντα προηγμένα αεροσκάφη, πυραύλους και πυρηνικά όπλα άσχετα και αρχαία.
Τον Ιούνιο, θα παραδώσουμε τεχνολογίες, οι οποίες μπορούν να προσφέρουν τροφή για τον παγκόσμιο πληθυσμό εντελώς δωρεάν από οποιοδήποτε κόστος μέσω της απελευθέρωσης νέων συστημάτων που μπορούν να αλλάξουν τον αέρα σε βιώσιμα τρόφιμα και ενεργειακό εφοδιασμό, χωρίς την ανάγκη για την καλλιέργεια της γης, ώστε κανένα παιδί δεν θα ξανακοιμηθεί ποτέ πεινασμένο.
Μέχρι το Σεπτέμβριο, θα παραδώσουμε την τεχνολογία για κάθε άνθρωπο ώστε να προστατεύεται από τα στοιχεία της φύσης όπως το κρύο και τη βροχή, χωρίς να εξαρτώνται από άλλους άνθρωπος για την ελεημοσύνη σκηνών.
Θα κάνουμε την παράδοση καθαρού νερού σε οποιοδήποτε σημείο της Γης δωρεάν χωρίς χρέωση μια πραγματικότητα απελευθερώνοντας τις ήδη ανεπτυγμένες τεχνολογίες.
Μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου θα βεβαιωθείτε, ότι δεν υπάρχουν λόγοι για την άρνηση πρόσβασης στα διαστημικά ταξίδια σε τακτική βάση από όλα τα έθνη σε αυτόν τον πλανήτη ώστε όλοι να είναι στη θέση να αγγίζουν τα άκρα του Σύμπαντος συλλογικά και ισότιμα.
Όσοι έχουν αμφιβολίες για το έργο μας, να είναι έτοιμοι να γίνουν στρατιώτες της Ειρήνης και της Ενότητας πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους.
M.T. Keshe
ΦΥΤΕΨΕ MONOΣ ΤΟΥ 1360 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΔΑΣΟΥΣ ΣΕ ΕΡΗΜΟ !
Λίγο παραπάνω από 30 χρόνια πριν, ένας έφηβος, που ονομαζόταν Jadav “Molai” Payeng, ξεκίνησε να φυτεύει σπόρους κατά μήκος μιας άγονης, ερημικής περιοχής κοντά στην γενέτειρά του Assam, στο βόρειο τμήμα της Ινδίας, με σκοπό να αναπτύξει ένα φυσικό καταφύγιο για την άγρια ζωή. Μετά από λίγο καιρό, αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του σε αυτή την προσπάθεια και, έτσι, μετακόμισε στην περιοχή όπου θα μπορούσε να εργάζεται αποκλειστικά για να δημιουργήσει ένα πλούσιο, νέο και καταπράσινο δασικό οικοσύστημα. Είναι εντυπωσιακό ότι σήμερα το σημείο αυτό φιλοξενεί 1.360 στρέμματα ζούγκλας, που ο Payeng φύτεψε με τα ίδια του τα χέρια!
Όλα άρχισαν το 1979, όταν οι μεγάλες πλημμύρες που χτύπησαν τη συγκεκριμένη περιοχή αφάνισαν ένα μεγάλο αριθμό φιδιών στην ξηρά. Μια μέρα, αφού τα νερά είχαν υποχωρήσει, ο Payeng, μόλις 16 χρόνων τότε, βρέθηκε στον τόπο αυτό και είδε τα νεκρά ερπετά. Αυτό ήταν το καθοριστικό σημείο της ζωής του. Ο Payeng, ο οποίος πλέον είναι 47 χρόνων, χαρακτηριστικά αναφέρει:
Τα φίδια έχασαν τη ζωή τους από τις πλημμύρες, επειδή δεν υπήρχαν αρκετά δέντρα ώστε να κρατήσουν τα νερά. Κάθισα και έκλαψα πάνω από τα άψυχα ερπετά. Ήταν οδυνηρό. Ειδοποίησα το Τμήμα Δασών και τους ρώτησα εάν θα μπορούσαν να φυτέψουν δέντρα εκεί. Μου απάντησαν ότι τίποτα δεν μπορεί να αναπτυχθεί στο συγκεκριμένο σημείο. Ενώ, μου ζήτησαν να δοκιμάσω να φυτέψω μπαμπού. Ήταν επίπονο, αλλά το έκανα! Δεν υπήρχε κανείς να με βοηθήσει. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια αφοσίωσης του Payeng στη φύτευση, για να λάβει κάποια αξιόλογη αναγνώριση σε διεθνές επίπεδο, δεν χρειάστηκε, ωστόσο, μεγάλο χρονικό διάστημα για την άγρια πανίδα της περιοχής, ώστε να επωφεληθεί από το κατασκευασμένο αυτό δάσος. Έχοντας πλήρη κατανόηση της οικολογικής ισορροπίας, ο Payeng έφτασε μέχρι το σημείο να μετακινήσει μυρμήγκια από άλλο οικοσύστημα στο δικό του για να ενισχύσει τη φυσικά αρμονία. Σύντομα, η περιοχή που δεν είχε ούτε μία σκιά, μετατράπηκε σε ένα αυτόνομο περιβάλλον, όπου αρκετά πλάσματα μπορούσαν να κατοικήσουν. Το δάσος, που ονομάζεται “Molai woods”, χρησιμεύει τώρα ως ένα ασφαλές καταφύγιο για πολλά πουλιά, ελάφια, ρινόκερους, τίγρεις και ελέφαντες, είδη που βρίσκονται ολοένα και πιο κοντά στον κίνδυνο εξαφάνισης.
Αν και είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς την περιβαλλοντική αλλαγή της περιοχής αυτής, οι δασικοί υπάλληλοι έμαθαν για το συγκεκριμένο δάσος το 2008. Από τότε, βέβαια, επισκέπτονται συχνά το μέρος για να θαυμάσουν τις προσπάθειες του Payeng.
“Έχουμε μείνει έκπληκτοι από το έργο που έχει παράγει ο Payeng”, δηλώνει ο Gunin Saikia, βοηθός συντήρησης δασών. “Έχει καταβάλλει προσπάθειες σε αυτό για περισσότερα από 30 χρόνια! Εάν ήταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, πιθανότατα να είχε γίνει ήρωας.”
ethernews.com
Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014
NIXON
"Τα σκοτεινά μυστικά του Νίξον": Είχε ζητήσει την δολοφονία του Ωνάση;
Σοκάρουν οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας μέσα από απόρρητα έγγραφα αλλά και από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες κατά την διάρκεια της θητείας του Ρίτσαρντ Νίξον, του μοναδικού προέδρου στην ιστορία των ΗΠΑ που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση.
Μέσα από το βιβλίο «Τα σκοτεινά μυστικά του Νίξον», ο βετεράνος δημοσιογράφος Ντόν Φούλσομ, παρουσιάζει το Νίξον, ως έναν κυνικό και αδίστακτο άνθρωπο που διατηρούσε μακροχρόνιου δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα και που ενορχήστρωσε δολοφονικές ενέργειες κατά των Φιντέλ Κάστρο, Σαλβαδόρ Αλιέντε και Αριστοτέλη Ωνάση.
Στόχος για την εξόντωση του Έλληνα κροίσου ήταν η ανατροπή της συμφωνίας με την Σαουδική Αραβία για την κατ΄αποκλειστικότητα μεταφορά του πετρελαίου της.
Για την περίπτωση του Κουβανού ηγέτη και τα στοιχεία για το σχέδιο της δολοφονίας του , ήρθε από την πλευρά της CIA, το 2007, μέσα από την δημοσιοποίηση των σχετικών εγγράφων σε δημοσίευμα των «Τάιμς» του Λονδίνου.
Ως πρόεδρος των ΗΠΑ ο Νίξον , εδωσε εντολή την δολοφονία του Χιλιανού ηγέτη Σαλβαδόρ Αλιέντε ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία ακόμα και ο Ελληνική καταγωγής αντιπρόεδρος Σπίρο Αγκνιου , δέχθηκε απειλές για τη ζωή του στην περίπτωση που θα αρνούνταν να παραιτηθεί όταν αποκαλύφθηκε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας σε βάρος του.
Πάντως οι ιστορικοί αναμένουν με ενδιαφέρον το 2017 που θα βγει και ο επίσημος αποχαρακτηρισμός περισσότερων από 1 εκατομμυρίων εγγράφων της CIA για τη δολοφονία του Τζόν Κένεντι.
MANDATA
Σοκάρουν οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας μέσα από απόρρητα έγγραφα αλλά και από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες κατά την διάρκεια της θητείας του Ρίτσαρντ Νίξον, του μοναδικού προέδρου στην ιστορία των ΗΠΑ που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση.
Το ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε "μπει στο μάτι" των Αμερικανών είναι γνωστό. Από αυτό το σημείο μέχρι τη απόφαση μιας οργανωμένης δολοφονίας χρειάζεται να διανυθεί πολύς δρόμος.
Ο Νίξον είχε εγκρίνει την δολοφονία του Αρ. Ωνάση; To ερώτημα προκύπτει μέσα από απόρρητα έγγραφα αλλά και από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες κατά την διάρκεια της θητείας του Ρίτσαρντ Νίξον,και τα οποία επικαλείται στο βιβλίο του «Τα σκοτεινά μυστικά του Νίξον», ο βετεράνος δημοσιογράφος Ντον Φούλσομ (Don Fulsom).
Σε αυτό,παρουσιάζει το Νίξον, ως έναν κυνικό και αδίστακτο άνθρωπο που διατηρούσε μακροχρόνιους δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα και που ενορχήστρωσε δολοφονικές ενέργειες κατά των Φιντέλ Κάστρο, Σαλβαδόρ Αλιέντε (οποία έκπληξις) και Αριστοτέλη Ωνάση.
Στόχος για την εξόντωση του Έλληνα κροίσου ήταν η ανατροπή της συμφωνίας με την Σαουδική Αραβία για την κατ΄αποκλειστικότητα μεταφορά του πετρελαίου της (αυτό όντως τους στοίχισε).
Όσον αφορά την περίπτωση του Κουβανού ηγέτη και τα στοιχεία για το σχέδιο της δολοφονίας του , ήρθε από την πλευρά της CIA, το 2007, μέσα από την δημοσιοποίηση των σχετικών εγγράφων σε δημοσίευμα των «Τάιμς» του Λονδίνου.
Ως πρόεδρος των ΗΠΑ ο Νίξον , εδωσε εντολή για την δολοφονία του Χιλιανού ηγέτη Σαλβαδόρ Αλιέντε ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία ακόμα και ο Ελληνική καταγωγής αντιπρόεδρος Σπίρο Αγκνιου , δέχθηκε απειλές για τη ζωή του στην περίπτωση που θα αρνούνταν να παραιτηθεί όταν αποκαλύφθηκε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας σε βάρος του. Η αλήθεια είναι ότι το προσωνύμιο "trickie Dick" το κέρδισε με την αξία του.
Οι ιστορικοί αναμένουν με ενδιαφέρον το 2017 που θα γει και ο επίσημος αποχαρακτηρισμός περισσότερων από 1 εκατομμυρίων εγγράφων της CIA για τη δολοφονία του Τζόν Κένεντι.
Πάντως, ακόμα και αν ο Έλληνας κροίσος δεν δολοφονήθηκε ο περίεργος θάνατος του γιου του Αλέξανδρου από "ατύχημα" ήταν σαν μια δολοφονία του "χρυσού" Σμυρνιού, αφού μέσα σε δύο χρόνια από τον καϋμό του για το θάνατό του, "έφυγε" και αυτός. Η "μαχαιριά" στην καρδιά ενός πατέρα έχει τα ίδια αποτελέσματα και ίσως πιο σκληρά και αδυσώπητα.
Mairi Lagana Kampurakis
Σοκάρουν οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας μέσα από απόρρητα έγγραφα αλλά και από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες κατά την διάρκεια της θητείας του Ρίτσαρντ Νίξον, του μοναδικού προέδρου στην ιστορία των ΗΠΑ που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση.
Μέσα από το βιβλίο «Τα σκοτεινά μυστικά του Νίξον», ο βετεράνος δημοσιογράφος Ντόν Φούλσομ, παρουσιάζει το Νίξον, ως έναν κυνικό και αδίστακτο άνθρωπο που διατηρούσε μακροχρόνιου δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα και που ενορχήστρωσε δολοφονικές ενέργειες κατά των Φιντέλ Κάστρο, Σαλβαδόρ Αλιέντε και Αριστοτέλη Ωνάση.
Στόχος για την εξόντωση του Έλληνα κροίσου ήταν η ανατροπή της συμφωνίας με την Σαουδική Αραβία για την κατ΄αποκλειστικότητα μεταφορά του πετρελαίου της.
Για την περίπτωση του Κουβανού ηγέτη και τα στοιχεία για το σχέδιο της δολοφονίας του , ήρθε από την πλευρά της CIA, το 2007, μέσα από την δημοσιοποίηση των σχετικών εγγράφων σε δημοσίευμα των «Τάιμς» του Λονδίνου.
Ως πρόεδρος των ΗΠΑ ο Νίξον , εδωσε εντολή την δολοφονία του Χιλιανού ηγέτη Σαλβαδόρ Αλιέντε ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία ακόμα και ο Ελληνική καταγωγής αντιπρόεδρος Σπίρο Αγκνιου , δέχθηκε απειλές για τη ζωή του στην περίπτωση που θα αρνούνταν να παραιτηθεί όταν αποκαλύφθηκε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας σε βάρος του.
Πάντως οι ιστορικοί αναμένουν με ενδιαφέρον το 2017 που θα βγει και ο επίσημος αποχαρακτηρισμός περισσότερων από 1 εκατομμυρίων εγγράφων της CIA για τη δολοφονία του Τζόν Κένεντι.
MANDATA
Σοκάρουν οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας μέσα από απόρρητα έγγραφα αλλά και από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες κατά την διάρκεια της θητείας του Ρίτσαρντ Νίξον, του μοναδικού προέδρου στην ιστορία των ΗΠΑ που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση.
Το ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε "μπει στο μάτι" των Αμερικανών είναι γνωστό. Από αυτό το σημείο μέχρι τη απόφαση μιας οργανωμένης δολοφονίας χρειάζεται να διανυθεί πολύς δρόμος.
Ο Νίξον είχε εγκρίνει την δολοφονία του Αρ. Ωνάση; To ερώτημα προκύπτει μέσα από απόρρητα έγγραφα αλλά και από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες κατά την διάρκεια της θητείας του Ρίτσαρντ Νίξον,και τα οποία επικαλείται στο βιβλίο του «Τα σκοτεινά μυστικά του Νίξον», ο βετεράνος δημοσιογράφος Ντον Φούλσομ (Don Fulsom).
Σε αυτό,παρουσιάζει το Νίξον, ως έναν κυνικό και αδίστακτο άνθρωπο που διατηρούσε μακροχρόνιους δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα και που ενορχήστρωσε δολοφονικές ενέργειες κατά των Φιντέλ Κάστρο, Σαλβαδόρ Αλιέντε (οποία έκπληξις) και Αριστοτέλη Ωνάση.
Στόχος για την εξόντωση του Έλληνα κροίσου ήταν η ανατροπή της συμφωνίας με την Σαουδική Αραβία για την κατ΄αποκλειστικότητα μεταφορά του πετρελαίου της (αυτό όντως τους στοίχισε).
Όσον αφορά την περίπτωση του Κουβανού ηγέτη και τα στοιχεία για το σχέδιο της δολοφονίας του , ήρθε από την πλευρά της CIA, το 2007, μέσα από την δημοσιοποίηση των σχετικών εγγράφων σε δημοσίευμα των «Τάιμς» του Λονδίνου.
Ως πρόεδρος των ΗΠΑ ο Νίξον , εδωσε εντολή για την δολοφονία του Χιλιανού ηγέτη Σαλβαδόρ Αλιέντε ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία ακόμα και ο Ελληνική καταγωγής αντιπρόεδρος Σπίρο Αγκνιου , δέχθηκε απειλές για τη ζωή του στην περίπτωση που θα αρνούνταν να παραιτηθεί όταν αποκαλύφθηκε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας σε βάρος του. Η αλήθεια είναι ότι το προσωνύμιο "trickie Dick" το κέρδισε με την αξία του.
Οι ιστορικοί αναμένουν με ενδιαφέρον το 2017 που θα γει και ο επίσημος αποχαρακτηρισμός περισσότερων από 1 εκατομμυρίων εγγράφων της CIA για τη δολοφονία του Τζόν Κένεντι.
Πάντως, ακόμα και αν ο Έλληνας κροίσος δεν δολοφονήθηκε ο περίεργος θάνατος του γιου του Αλέξανδρου από "ατύχημα" ήταν σαν μια δολοφονία του "χρυσού" Σμυρνιού, αφού μέσα σε δύο χρόνια από τον καϋμό του για το θάνατό του, "έφυγε" και αυτός. Η "μαχαιριά" στην καρδιά ενός πατέρα έχει τα ίδια αποτελέσματα και ίσως πιο σκληρά και αδυσώπητα.
Mairi Lagana Kampurakis
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. Αν περνούσε η ΜΙΑ, οποιαδήποτε πολυεθνική θα μπορούσε να σύρει σε διεθνή δικαστήρια οποιαδήποτε εθνική κυβέρνηση, αξιώνοντας γενναίες αποζημιώσεις για κάθε είδους μέτρα προτίμησης εθνικών (ή ευρωπαϊκών) προϊόντων και επιχειρήσεων, ενίσχυσης της εργατικής νομοθεσίας υπέρ των μισθωτών, προστασίας της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος.
ΚΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΡΑΜΕΝΗ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ
Η ΕΠΩΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΑ ΚΟΙΝΗ ΑΓΟΡΑ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΚΑΙ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ
«Ο πανικός
εξαπλώνεται στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λες και κάποιο κουνάβι
εισέβαλε στο κλουβί με τα κουνέλια. Το σχέδιο για τη δημιουργία μιας μεγάλης
κοινής αγοράς, που θα ενσωματώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή
Ένωση, ένα σχέδιο που εξελισσόταν θαυμάσια, χωρίς κανείς να πάρει είδηση, ήρθε
ξαφνικά στο φως της ημέρας. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι λαοί διερωτώνται γιατί να
συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί κανείς δεν ζητάει τη γνώμη τους; Ποιους να
εξυπηρετεί, άραγε, αυτή η ιστορία»;
Με αυτά τα λόγια ξεκινούσε πρόσφατη ανάλυση του
Τορτζ Μονμπάιοτ στη βρετανική εφημερίδα Guardian. Πέτρα του σκανδάλου, η
Διατλαντική Εμπορική Επενδυτική Σχέση (TTIP), την οποία διαπραγματεύονται, υπό
συνθήκες άκρας μυστικότητας, από τον περασμένο Ιούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και
η κυβέρνηση Ομπάμα. Η μυστικότητα αφορά, ωστόσο, μόνο τους λαούς και τα
κοινοβούλια των ενδιαφερομένων χωρών και όχι τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες,
στα μέτρα των οποίων είναι κομμένη και ραμμένη η «ιστορική» συμφωνία. Όπως έγινε
γνωστό από ρεπορτάζ έγκυρων εφημερίδων ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, στις
διαπραγματευτικές ομάδες της Αμερικής συμμετέχουν κάπου 600 εκπρόσωποι
εταιρειών. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Εταιρειών, η Κομισιόν
διοργάνωσε για την επωαζόμενη συμφωνία οκτώ συσκέψεις με οργανώσεις πολιτών
και... 119 συσκέψεις με στελέχη και «λομπίστες» μεγάλων επιχειρήσεων- στη
δεύτερη περίπτωση, πίσω από κλειστές πόρτες.
Δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς τη
μυστικοπάθεια των αμερικανικών και ευρωπαϊκών ελίτ. Όποιος έχει καεί με το
χυλό, φυσάει και το γιαούρτι. Μεταξύ 1995 και 1997, οι μεγάλες δυνάμεις
εργάζονταν πυρετωδώς, και πάλι σε πλήρη μυστικότητα, για τη διαμόρφωση μιας
παρόμοιας συμφωνίας, εκείνη τη φορά υπό την αιγίδα του Οργανισμού Οικονομικής
Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Ωστόσο, η λεγόμενη «Πολυμερής Συμφωνία
Επενδύσεων» (ΜΙΑ) απεβίωσε προτού δει το φως της ημέρας. «Η ΜΙΑ είναι σαν τον
Δράκουλα: πεθαίνει όταν εκτίθεται στον ήλιο», είχε δηλώσει σαρκαστικά η
προοδευτική κοινωνιολόγος Σούζαν Τζορτζ.
Ευτυχώς για όλους μας- ή έστω για σχεδόν όλους.
Το σχέδιο της εν λόγω συνθήκης- ένα «Μανιφέστο του παγκοσμιοποιημένου
καπιταλισμού», όπως το είχε χαρακτηρίσει η γαλλική επιθεώρηση Le Monde
Diplomatique- προέβλεπε μια τόσο ισοπεδωτική επιβολή του ελεύθερου εμπορίου, που
έθετε κυριολεκτικά στην παρανομία κάθε κοινωνικό, περιβαλλοντικό και πολιτιστικό
φραγμό, μαζί με κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας. Αν περνούσε η ΜΙΑ, οποιαδήποτε
πολυεθνική θα μπορούσε να σύρει σε διεθνή δικαστήρια οποιαδήποτε εθνική
κυβέρνηση, αξιώνοντας γενναίες αποζημιώσεις για κάθε είδους μέτρα προτίμησης
εθνικών (ή ευρωπαϊκών) προϊόντων και επιχειρήσεων, ενίσχυσης της εργατικής
νομοθεσίας υπέρ των μισθωτών, προστασίας της δημόσιας υγείας και του
περιβάλλοντος.
Με άλλα λόγια, η
ΜΙΑ θα έβγαζε εκτός νόμου όχι μόνο τον Μαρξ, αλλά και αυτόν τον... Κέινς!
Το πιο εξοργιστικό σημείο του σχεδίου συνθήκης ήταν εκείνο που
προέβλεπε την αποζημίωση ξένων εταιρειών από κυβερνήσεις χωρών στις οποίες
σημειώνονται «κοινωνικές αναταραχές» και «συγκρούσεις»- δηλαδή, οι κυβερνήσεις
θα έπρεπε να αποζημιώνουν τις πολυεθνικές ακόμη και για τις απώλειες κερδών λόγω
απεργιών! Τελικά, οι οξύτατες αντιδράσεις της ευρωπαϊκής κοινωνίας των πολιτών-
σε συνδυασμό, είναι αλήθεια, με τις ανησυχίες της Γαλλίας για την επαπειλούμενη
ισοπέδωση της πολιτιστικής και της αμυντικής της βιομηχανίας, αλλά και του
ισχυρού αγροτικού της τομέα- οδήγησαν τη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Λιονέλ
Ζοσπέν να εγκαταλείψει τη συμφωνία, δίνοντάς της την χαριστική βολή, τον
Οκτώβριο του 1998.
Πέντε χρόνια αργότερα, η εκκολαπτόμενη
συμφωνία μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί, ουσιαστικά,
νεκρανάσταση της διαβόητης ΜΙΑ. Το μόνο ουσιαστικό στοιχείο που έχει
αλλάξει είναι η πολύ περισσότερο συστηματική, προπαγανδιστική εκστρατεία των
εμπνευστών της ώστε να πεισθεί η κοινή γνώμη για τα υποτιθέμενα ωφέλη και να
αποτραπούν απρόοπτα τύπου 1998. Στα τέλη Νοεμβρίου, το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο
Εταιρειών αποκάλυψε εσωτερικό έγγραφο της Κομισιόν, το οποίο έθετε τις βάσεις
για μια «αποφασιστική, επικοινωνιακή επιχείρηση» με στόχο «τον χειρισμό των
επενδυτών, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της κοινής γνώμης» αναφορικά με
την αντιμετώπιση της νέας συμφωνίας, ΤΤΙΡ.
Το κεντρικό μήνυμα των ελίτ είναι ότι, με την
κατάργηση ή συρρίκνωση των προστατευτικών φραγμών, η διατλαντική ζώνη ελευθέρου
εμπορίου θα δημιουργήσει 400.000 νέες θέσεις εργασίας μέχρι το 2015, θα
ελαφρύνει, λόγω μειωμένων τιμών, κάθε νοικοκυριό κατά 545 ευρώ το χρόνο κατά
μέσον όρο και θα αποφέρει ετήσια ωφέλη της τάξης των 160 δισ δολαρίων για την
Ευρωπαϊκή Ένωση και των 128 δισεκατομμυρίων για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι
ισχυρισμοί αυτοι αμφισβητούνται ζωηρά, καθώς οι προστατευτικοί δασμοί μεταξύ ΗΠΑ
και Ευρώπης είναι έτσι κι αλλοιώς πολύ χαμηλοί, με εξαίρεση συγκεκριμένους
τομείς οικονομικής δραστηριότητας και επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.
Άλλωστε και ο Μπιλ Κλίντον είχε υποσχεθεί στους Αμερικανούς ότι η συμφωνία
ελευθέρου εμπορίου με το Μεξικό και τον Καναδά, η γνωστή NAFTA, θα δημιουργούσε
200.000 θέσεις εργασίας, ενώ στην πράξη κατέστρεψε 680.000.
Σε αντίθεση με τα φανταστικά οφέλη, το
τίμημα από την επικύρωση και την εφαρμογή της συμφωνίας θα είναι πολύ
χειροπιαστό για τους λαούς τόσο της Ευρώπης, όσο και της Αμερικής. Επιχειρήσεις και κλάδοι στρατηγικής σημασίας θα
εκτεθούν στον ανελέητο ανταγωνισμό. Η ελευθερία στη χρήση του
Ίντερνετ θα υπονομευθεί από την εφαρμογή Δρακόντειων ρυθμίσεων στο όνομα της
«καταπολέμησης της πειρατείας», ενώ για τον ίδιο λόγο θα γίνει πιο δύσκολη η
προμήθεια φτηνών γενώσιμων για την αντιμετώπιση του AIDS και άλλων ασθενειών. Οι
Αμερικανοί θα κατακλύσουν τις ευρωπαϊκές αγορές με «τροφές Φρανκενστάιν», καθώς
θα αρθούν οι περιορισμοί για την εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων τροφίμων, ενώ
οι Ευρωπαίοι θα παρασύρουν τους Αμερικανούς στον δικό τους, κατώτερο
παρονομαστή, αναφορικά με τη ρύθμιση του τραπεζικού συστήματος, δίνοντας νέα
ώθηση στην κερδοσκοπία, που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην κρίση του 2008.
Το κυριότερο, η TTIP διατηρεί τη βασική
φιλοσοφία της ΜΙΑ, δίνοντας τη δυνατότητα στις πολυεθνικές να σύρουν σε διεθνή
δικαστήρια εθνικές κυβερνήσεις για οτιδήποτε τους κατέβει- νόμους που
αυξάνουν τα ημερομίσθια, περιορίζουν το χρόνο εργασίας και ενισχύουν τις
συλλογικές συμβάσεις, ρήτρες προστασίας του περιβάλλοντος, υψηλά στάνταρντ
υγειονομικών ελέγχων, αποζημιώσεις για απεργίες και πάει λέγοντας. Μια εταιρεία
χρυσού η οποία- λέμε τώρα- επενδύει στη Χαλκιδική θα μπορεί να προσαγάγει σε
διεθνές δικαστήριο την αυριανή κυβέρνηση της Ελλάδας, αν αυτή της απαγορεύσει να
επεκτείνει τις δραστηριότητές της, ώστε προστατεύσει το περιβάλλον και την υγεία
των κατοίκων.
Η κυβέρνηση
Σαμαρά επωμίζεται τεράστιες ευθύνες καθώς η τελική διαπραγμάτευση και επικύρωση
της επίμαχης συνθήκης προβλέπεται να πραγματοποιηθεί στη διάρκεια της ελληνικής
προεδρίας. Το ελάχιστο που απαιτείται είναι η πλήρης ενημέρωση της
κοινής γνώμης και η εξονυχιστική συζήτηση του προβλήματος στο ελληνικό
κοινοβούλιο, που θα κληθεί να επικυρώσει τη συνθήκη. Θεωρούμε αυτονόητο ότι η
αντιπολίτευση θα κάνει το παν για να αναπτυχθεί ένα πραγματικό κίνημα εναντίον
της ολέθριας αυτής συνθήκης, η οποία απειλεί να δέσει τα χέρια της οποιασδήποτε
αυριανής κυβέρνησης για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, καταδικάζοντάς την να
ακολουθεί παθητικά τον αυτόματο πιλότο των πολυεθνικών συμφερόντων.
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014
GRIECHENLANDS FORDERUNGEN AN DEUTSCHLAND SIND BERECHTIGT
"Freunde zahlen ihre Schulden"
Interview |
- Hagen Fleischer mit griechischen Studenten in der KZ-Gedenkstätte Buchenwald.
Warum die Forderungen an Deutschland berechtigt sind, Griechenland bisher aber am Türsteher scheiterte, erklärt Historiker Hagen Fleischer
Griechenland spart eifrig, Deutschland klopft dem Land dabei gerne einmal auf die Finger, auf beiden Seiten wird mit deftigen Sprüchen nicht gespart. Da kommen in Griechenland nicht nur Erinnerungen an die deutsche Besatzung während des Zweiten Weltkrieges hoch, auch Reparationsforderungen an Deutschland werden wieder gestellt. Für Hagen Fleischer - wenn auch zu einem ungünstigen Zeitpunkt - eine berechtigte Forderung. Im Gespräch mit derStandard.at erklärt der Athener Historiker, wie die Griechen in der Vergangenheit mit ihren Reparationsforderungen schon am Türsteher scheiterten, warum sie dennoch auf Wiedergutmachung verzichten, die "deutschen Freunde" aber ihre Schulden begleichen sollten.- Berlin:Um 89 € hin & retour – www.austrian.com
***
derStandard.at: Seit einigen Tagen prüft Athen offiziell Reparationsforderungen aus dem Zweiten Weltkrieg an Deutschland. Wie berechtigt sind diese Forderungen?Hagen Fleischer: Im Prinzip sind sie absolut berechtigt. Griechenland war unter den durch Nazi-Deutschland besetzten nicht-slawischen Territorien - nach Polen, Jugoslawien und der Sowjetunion - das Land, das bei weitem die höchsten Blutopfer und materiellen Verluste verzeichnete. Das ist in Deutschland und Österreich kaum bekannt.
derStandard.at: Können Sie das genauer ausführen?
Fleischer: Abgesehen von den 60.000 ermordeten griechischen Juden, wurden zehntausende Griechen liquidiert; mindestens 100.000 verhungerten. Nach dem deutschen Abzug litt jeder dritte Grieche an epidemischen Infektionskrankheiten. Viele waren obdachlos, da etwa 100.000 Wohnungen oder Häuser total zerstört wurden. Die gesamte Wirtschaft und Infrastruktur des Landes wurde durch die Okkupation zerstört, so etwa die "kriegswichtigen" Bergwerke im Raubbau ausgebeutet. Griechenland hat sich nie ganz davon erholt. 1945 bezifferte die griechische Seite den Schaden auf über zehn Milliarden Vorkriegsdollar. Hiervon erhielt Griechenland an Reparationen einen Gegenwert von etwa 25 Millionen Dollar, zumeist über Demontage von Industrieanlagen (in Deutschland abgebaute Industrieanlagen als Wiedergutmachung wurden nach Griechenland geliefert, Anm.), etc. Infolge des Kalten Krieges wurde die Reparationsfrage auf Druck der USA praktisch abgewürgt, um Westdeutschland als Brückenkopf gegen Osten aufzubauen. Man könnte sagen, Griechenland hat in der Reparationsfrage den größten Nachholbedarf.
derStandard.at: Die Reparationsforderungen sind also kein neues Thema?
Fleischer: Der Zeitpunkt ist extrem ungünstig, denn in Deutschland heißt es: Jetzt ist das Land pleite, jetzt erinnern sie sich plötzlich daran. Das stimmt so aber nicht. Die Reparationsfrage wurde über Jahrzehnte hinweg immer wieder von griechischer Seite vorgebracht, trotz offizieller Blockierung des Themas. Vor der deutschen Einigung 1990 hieß es, Gesamtdeutschland hat den Zweiten Weltkrieg geführt, das halbe Deutschland kann nicht für alle Kriegsschäden aufkommen. Nach 1990 hieß es dann: Jetzt ist so viel Zeit vergangen, jetzt hat sich die Sache von selbst erledigt.
derStandard.at: Sie sprechen vom Londoner Schuldenabkommen von 1953, ...
Fleischer: Ja. Ich habe monatelang die relevanten Akten durchgearbeitet, die US-amerikanischen, die britischen, die deutschen und französischen. Da merkt man deutlich, wie die Amerikaner und die westdeutsche Seite gemeinsam nach einer Formel suchen, um die Auslandsschulden Deutschlands auf die Vor- und die Nachkriegsschulden zu begrenzen. In beiden Fällen profitieren die Amerikaner am meisten davon, in geringerem Ausmaß Großbritannien und - sogar die Schweiz.
derStandard.at: Das Schuldenabkommen vertagte die Kriegsentschädigungen auf unbestimmte Zeit.
Fleischer: Die genannten 25 Millionen Dollar wurden nicht von den Deutschen gezahlt, sondern von der Alliierten Reparationsagentur. Von 1945-49 gab es keinen deutschen Staat. In den frühen 1960er Jahren zahlte dann die BRD allen betroffenen Staaten individuelle "Wiedergutmachung" für Opfer nationalsozialistischer Verfolgung aus Gründen der Religion, Rasse und Weltanschauung. In Griechenland waren das 115 Millionen D-Mark, in erster Linie für die Juden, aber auch für Zehntausende andere Opfer. Doch wurde klargestellt, dass damit nicht sonstige Ansprüche abgegolten werden. Das Schuldenabkommen von 1953 verwies aber implizit auf die deutsche Wiedervereinigung und ein Friedensabkommen, als Zeitpunkt für Reparationsforderungen.
derStandard.at: Wie viel wäre demnach also noch offen?
Fleischer: Die Summen, die in Griechenland genannt werden, sind riesig. Ich beteilige mich nicht an diesem Spiel. Aber Sie können von den geforderten Milliardenbeträgen die bezahlten 25 Millionen Dollar sowie 115 Millionen D-Mark abziehen.
derStandard.at: Da bleibt noch einiges übrig.
Fleischer: Ich halte es für utopisch, dass sich die deutsche Seite auf Reparationszahlungen für Griechenland einlässt, das wäre ein Präzedenzfall für andere Staaten. Griechenland sollte daher offiziell auf Reparationen von Staat zu Staat für die Kriegsverluste verzichten und sich auf den sogenannten Besatzungskredit (ein Zwangsdarlehen der Griechischen Staatsbank an das NS-Deutschland, Anm.) beschränken. Dieser wurde seinerzeit von den Nazi-Behörden, sogar von Hitler persönlich, schon als Kredit anerkannt, der zurückbezahlt werden sollte, wenn auch ohne Zinsen. Der Kredit beinhaltet zum Beispiel Ausgaben des griechischen Staates für Rommels Kriegsführung: Verpflegung und anderes wurde über Griechenland nach Nordafrika geliefert. Das Interessante ist, NS-Deutschland hat erste Teilbeträge zurückbezahlt, und die "Restschuld" auf einen Betrag von 476 Millionen Reichsmark berechnet, wörtlich: "Schulden des Reiches gegenüber Griechenland". Das wären mit heutiger Kaufkraft um die sechs, sieben Milliarden Euro, ohne Zinsen. Mit Verzinsung eine astronomische Summe. Die BRD argumentiert gerne, Reparationen zahlen nur die Verlierer eines Krieges, jetzt sind wir Partner, Freunde. Aber Schulden bezahlen auch Freunde.
derStandard.at: Gab es solche Zwangsdarlehen noch anderswo?
Fleischer: Nein. Das wäre ja auch der Vorteil für Deutschland, damit würde kein Präzedenzfall geschaffen. Dieser Kredit ist einmalig, den gab es nur in Griechenland.
derStandard.at: In der Krise kochen Ressentiments und Emotionen hoch. Vor allem über die Medien richten die Deutschen den Griechen aus, sie seien korrupt und faul. Die Griechen kontern, Deutschland spiele wieder Besatzer, sogar vom "Vierten Reich" war die Rede. Bedarf es da nicht einer Abrüstung der Worte?
Fleischer: Die Medien beider Seiten haben eine ganz große Verantwortung. Auf das Titelblatt des Focus zum Beispiel (eine Aphrodite-Statue mit Stinkefinger, Titel "Betrüger in der Euro-Familie", Anm.) folgten sofort griechische Retourkutschen. Schlagzeilen wurden ausgesucht, wie "Arbeit macht frei" oder Ähnliches, die eindeutig an Auschwitz und den Holocaust erinnern sollen. Wenn die Bild-Zeitung höhnt: "Ihr Pleite-Griechen, verkauft doch endlich eure Inseln", erinnert man sich in Griechenland daran, dass das Ober-Kommando der Nazi-Marine etwa Kreta als permanente Basis wollte. Dementsprechend findet man die Stereotype von den griechischen Faulenzern, Nichtsnutzen, Tagedieben und Betrügern bereits in den Befehlen jenes deutschen Generals, der 1943 das Massaker in Kalavryta, das größte im besetzten Griechenland, anordnete - an dem mehrheitlich Österreicher beteiligt waren. Wenn die Griechen auf solche Parallelen verweisen, zetert man in Deutschland: „"Das ist ja alles obsolet. Wir sind doch Partner." Aber solche Erinnerungen kommen wieder an die Oberfläche. Vor allem wenn man das gleiche Vokabular hört.
derStandard.at: Das spielt dann dem linken und rechten Rand der politischen Sphäre in die Hände. Auch in Fragen der Reparationsforderungen.
Fleischer: Leider sind diese Ränder sehr groß und wachsen weiter, auf Kosten der Mitte. Infolgedessen geht die Koalitionsregierung auf solche Forderungen ein, weil sie populär sind. Dann fallen Slogans wie "Nicht wir schulden, man schuldet uns" und man verweist auf den Nazi-Terror. In deutschen Akten aus den 1950er Jahren liest man, ein Hauptziel der eigenen Griechenlandpolitik sei die "Liquidierung der Kriegsvergangenheit". Man hat also bewusst versucht, unbequeme Altlasten totzuschweigen. Doch wie liquidiert man die Vergangenheit? Man hat den Griechen auch gesagt: Vergesst eure Wiedergutmachungs-Forderungen, ihr wollt doch in die Europäische Wirtschaftsgemeinschaft.
derStandard.at: Reparationsforderungen seitens Griechenlands werden jetzt ja nicht zum ersten Mal an Deutschland gestellt.
Fleischer: Wie gesagt, permanent in den ersten Nachkriegsjahren. Nach der Deblockierung des Londoner Schuldenabkommens infolge der Vereinigung der beiden deutschen Staaten, offiziell erstmals wieder 1995: Dem Auswärtigen Amt - damals noch in Bonn - sollte eine Verbalnote überreicht werden, die wurde aber schon vom Türsteher abgewiesen.
derStandard.at: Meinen Sie das wörtlich oder im übertragenen Sinn?
Fleischer: Wörtlich.
derStandard.at: Die kamen gar nicht rein?
Fleischer: Nein. Die Bundesregierung erklärte, das Thema sei "durch Zeitablauf erledigt". Gleiches galt auch für ca. 65.000 private Klagen von Besatzungsgeschädigten. "Schlecht begründet und rüde im Ton" wurden griechische Forderungen von der Bundesregierung abgewiesen, hieß es damals in der Süddeutschen Zeitung. Und zwar von allen Bundesregierungen: Kohl, Schröder, Merkel. Von griechischen Amtsträgern habe ich gehört, ihre Ausführungen bezüglich der griechischen Ansprüche seien "gegen eine Betonmauer" gestoßen. Auch das Thema des Besatzungsdarlehens.
derStandard.at: Was erwarten Sie sich von der Kommission, die nun die Forderungen aus dem Zweiten Weltkrieg in Griechenland prüft?
Fleischer: Das ist viel Lärm um nichts. Die angeblich neu aufgetauchten Akten habe ich schon vor zehn Jahren ausgegraben und in einem publizierten Forschungsprojekt ausgewertet. Regierung und Opposition sind nicht up to date. Die Kommission wurde gebildet, um dem Druck von links und rechts zu begegnen, als Indiz "nationaler Gesinnung" der Regierung, der von der Opposition Servilität gegenüber Berlin vorgeworfen wird. Doch die Aktion ist sinnlos, wenn die deutsche Seite nicht reagiert. Und das tut sie nicht. Es gab schon früher solche Experten-Kommissionen, selbst da reagierte Deutschland nicht, obwohl Griechenland damals noch als gleichwertiger Partner galt. Und jetzt ist es natürlich noch schwieriger.
derStandard.at: Sind die Reparationsforderungen eine Ablenkung der Wut der Griechen auf einen Feind von außen?
Fleischer: Mit dieser Sicht macht man es sich zu einfach. Alle griechischen Regierungen seit 1990 haben öffentlich erklärt, man verzichte nicht auf die Ansprüche, man werde sie zu einem günstigen Zeitpunkt vorbringen. Dieser günstige Zeitpunkt kam nur nie. Und jetzt ist natürlich der ungünstigste Zeitpunkt, diesen historisch und moralisch fundierten Anspruch anzumelden. (Daniela Rom, derStandard.at, 17.9.2012)
Hagen Fleischer (Jg. 1944) lebt seit 1977 in Griechenland und war an der Universität Athen als Professor für Neuere Geschichte tätig, seit 2011 ist er emeritiert. Der gebürtige Wiener, mit griechischer und deutscher Staatsbürgerschaft, war unter anderem als beratender Experte und Vertreter Griechenlands Mitglied der Internationalen Historikerkommission zur Waldheim-Affäre in den 1980er Jahren.
ΕΝΙΑΙΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ-ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...!
Εδώ και πολύ καιρό πρωτοβουλία ευαισθητοποιημένων πολιτών του δήμου Ρεθύμνου και σε όλη την Ελλάδα γενικότερα (βλέπε Χαλκιδική) παρακολουθώντας τις εξελίξεις γνωρίζοντας ότι πολλές μνημονιακές τακτικές θα τις περάσουν να τις ολοκληρώσουν μέσα από την δημοτική αρχή , προβληματισμένοι συνευρέθηκαν σε λαϊκές συνελεύσεις και προχώρησαν στην δημιουργία ενωτικών συνδυασμών .
Τα κόμματα και τα κινήματα στην πόλη Ρεθύμνου βλέποντας τους Ρεθυμνιώτες να συσπειρώνοντε, να μονοιάζουν, σε συναντήσεις που έκαναν και συζήτησαν αποφάσισαν να στηρίξουν την ενωτική αυτή πρωτοβουλία των δημοτών Ρεθύμνου . Σύριζα -Ανεξάρτητοι, Έλληνες,-ΕΠΑΜ- Ομάδα ανένταχτων πολιτών (κίνηση Ταταράκη )μετά από κάποιες διαβουλεύσεις αποφάσισαν και ανακοίνωσαν ότι θα στηρίξουν την θέληση των δημοτών και δεν θα κατεβάσουν αυτόνομα δημοτικά ψηφοδέλτια, αλλά θα σταθούν στο πλευρό της ενωτικής πρωτοβουλίας πολιτών.
Μετά την επίσημη ανακοίνωση δέχονται αλλεπάλληλες υποστηρίξεις από πολίτες της πόλης που θα ανακοινωθούν και στον τοπικό τύπο..
Rethymno Web News
Τα κόμματα και τα κινήματα στην πόλη Ρεθύμνου βλέποντας τους Ρεθυμνιώτες να συσπειρώνοντε, να μονοιάζουν, σε συναντήσεις που έκαναν και συζήτησαν αποφάσισαν να στηρίξουν την ενωτική αυτή πρωτοβουλία των δημοτών Ρεθύμνου . Σύριζα -Ανεξάρτητοι, Έλληνες,-ΕΠΑΜ- Ομάδα ανένταχτων πολιτών (κίνηση Ταταράκη )μετά από κάποιες διαβουλεύσεις αποφάσισαν και ανακοίνωσαν ότι θα στηρίξουν την θέληση των δημοτών και δεν θα κατεβάσουν αυτόνομα δημοτικά ψηφοδέλτια, αλλά θα σταθούν στο πλευρό της ενωτικής πρωτοβουλίας πολιτών.
Μετά την επίσημη ανακοίνωση δέχονται αλλεπάλληλες υποστηρίξεις από πολίτες της πόλης που θα ανακοινωθούν και στον τοπικό τύπο..
Rethymno Web News
ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΧΛΙΔΗ οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι, οι μαυραγορίται, ΑΘΛΙΑ ΖΩΗ Ο ΛΑΟΣ.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΟΡΤΕΡ ΤΟΥ 1947
66 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ...
"...Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν επίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς.
Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα επέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώσεως. Αλλ΄ ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών..."
Το 1947, ο Πωλ Πόρτερ, επικεφαλής της Επιτροπής για την Αμερικανική βοήθεια στην Ελλάδα, επισκέφθηκε τη χώρα προκειμένου να υποβάλει τα συμπεράσματά του.
Συνέταξε τη γνωστή έκθεση ή Μνημόνιο Πόρτερ.
Σε αυτή την έκθεση, περιγράφεται η Ελλάδα πριν από 66 χρόνια.
Οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές και βέβαια ο απλός κόσμος.
Διαβάστε τα συμπεράσματα του Πόρτερ και βρείτε τις διαφορές με σήμερα. Η Ελλάδα είναι 66 χρόνια πίσω.
Γράφει ο Πόρτερ:
Απ" ό, τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολιτική πρακτική από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος. [...] στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομίων μίας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.
Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυμούν να διατηρήσουν άθικτο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας.
Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν αποκομίζει κανένα όφελος απ" αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελλάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες.
Κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει μια σημαντική εισφορά στο κράτος, κάτω από την προστασία του οποίου λειτουργεί. Αυτό ισχύει κατά κύριο λόγο για την περίπτωση των εφοπλιστών, που τα μεγαλύτερα κέρδη τους προέρχονται από τα «Λίμπερτι», τα οποία τους παραχώρησε η αμερικανική Ναυτική Αποστολή με την εγγύηση του ελληνικού κράτους.
Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας - οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου - θα ενεργοποιηθεί.
Οι περισσότεροι απ" αυτούς είναι άνθρωποι πολύ γοητευτικοί, που μιλάνε πολύ καλά τα αγγλικά.
Είναι πάντοτε πρόθυμοι, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την αμερικανική αποστολή για τα δικά τους συμφέροντα. Θυμάμαι ακόμα ένα από τα πιο επίσημα γεύματα ενός από τους σημαντικότερους τραπεζίτες, που με είχε καλέσει στη βίλα του των Αθηνών. Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, μια ποικιλία απ΄ τα πιο φίνα κρασιά και φαγητά διάφορα, περίφημα γαρνιρισμένα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα άρχισε να εξυμνεί τις ομορφιές της ζωής κοντά στη θάλασσα, καθώς και τις χαρές των αριστοκρατικών σπορ.
Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομερή.
Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ΄ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα.
Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν επίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή.
Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα επέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώσεως. Αλλ΄ ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών.
Δύο και ήμισυ έτη μετά την απελευθέρωσιν η Ελλάς ευρίσκεται εις μίαν κατάστασιν νεκρώσεως παρά την ούσιαστικήν έξωτερικήν βοήθειαν και την αρμοδίαν εξωτερικήν καθοδήγησιν.
Εις ολόκληρον την χώρα, απ΄ άκρου εις άκρη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον - μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία προς το παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίαι δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχαι δεν αποθηκεύουν προμήθειες.»
Σχέδιο Μάρσαλ | Του Νίκου Μπογιόπουλου
Λέγεται ότι «την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές». Στην Ελλάδα, λόγω των συνθηκών που διαμόρφωσε η ταξική πάλη και οι αγώνες του επαναστατικού κινήματος, αυτό τους έχει πέσει κομματάκι δύσκολο.
Εντούτοις οι «νικητές» ποτέ δεν παραιτούνται από την προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας. Ειδικά σε εποχές όπως η σημερινή, που το σύστημά τους «μπάζει», επιδίδονται στη διαστροφή της αλήθειας με όρους ασύστολης προπαγάνδας.
Αν, μάλιστα, στην προπαγάνδα τους προστεθεί και η αγραμματοσύνη των «παπαγάλων» που βάζουν μπροστά για να επιτευχθεί η αποκολοκύθωνση της Ιστορίας, τότε εκείνο που προκύπτει είναι εκτρωματικά γελοίο.Εσχάτως, λοιπόν, έχουν ανοίξει το κεφάλαιο «σχέδιο Μάρσαλ».
Οπου το σχέδιο Μάρσαλ ήταν κάτι το... καλόν, «έσωσε» τότε την Ελλάδα, και τώρα που η Ελλάδα είναι πάλι σε δύσκολη θέση «ευχής έργον» θα ήταν να είχαμε ξανά ένα «νέο σχέδιο Μάρσαλ»...
Για να μη μακρηγορούμε:
Το σχέδιο Μάρσαλ πράγματι ήταν «καλό». Οχι, όμως για την Ελλάδα του ελληνικού λαού. Ηταν «καλό» για τους απόντες από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και τους συνεργάτες των Γερμανών, που καθόλου δεν είχαν στο μυαλό τους τη βελτίωση των συνθηκών ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων παρά μόνο την αποκατάστασή τους στην εξουσία.
Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν «καλό» ως αντεπαναστατικό σχέδιο του ιμπεριαλισμού για το στέριωμα του καπιταλισμού στη Δυτική Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Αυτός ήταν και ο λόγος, μιλώντας ειδικά για την Ελλάδα, που τα κεφάλαια του δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά εναντίον του λαϊκού κινήματος, για τη διατήρηση - και με στρατιωτικά μέσα - των πλουτοκρατών στην εξουσία και προς όφελος του προσωπικού θησαυρισμού των κεφαλαιοκρατών.
Τι ήταν, όμως, αυτή η περίφημη «αμερικανική βοήθεια» το μαρτυρά το γεγονός ότι εκατοντάδες προσωπικές και οικογενειακές επιχειρήσεις έγιναν εν μια νυχτί βιομηχανίες στην καθημαγμένη Ελλάδα με τα κεφάλαια του σχεδίου Μάρσαλ.
Μόνο δέκα βιομηχανίες, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Συντονισμού Γ. Καρτάλη, τον Απρίλη του 1952, είχαν «απορροφήσει το 60% των πιστώσεων» που εκταμιεύτηκαν σε εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ.
Αλλα 200 εκατομμύρια μοιράστηκαν σε 50 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις. Από τα χρήματα αυτά, που διασπαθίστηκαν απροκάλυπτα και που όσοι τα έλαβαν δεν πλήρωσαν ποτέ μια δραχμή, αναδύθηκαν, πολλές φορές μέσα από τους μαυραγορίτες και τους δοσίλογους, τα νέα τζάκια των αμερικανοθρεμμένων μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλεμπόρων.
Οι ΗΠΑ, όπως ομολογούσε ο ίδιος ο Porter, ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα, έκαναν «μια τόσο μεγάλη επένδυση» στη χώρα και συνεργάστηκαν με μια ελληνική κυβέρνηση που
«επικαλούμενη τον ίδιο της τον τεραστίων διαστάσεων αντικομμουνισμό ως επιχείρημα για την παροχή βοήθειας σε απεριόριστες ποσότητες (είχε) στόχο της... να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση μιας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους, που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα».
Περιγράφοντας δε την ελληνική άρχουσα τάξη, της οποίας τον κλάδο των εφοπλιστών αποκαλούσε «αργυρώνητους ηλίθιους», δε δίσταζε να προσθέτει ότι
«είναι αποφασισμένη, πάνω απ΄ όλα, να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια, όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας».
"...Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν επίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς.
Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα επέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώσεως. Αλλ΄ ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών..."
Το 1947, ο Πωλ Πόρτερ, επικεφαλής της Επιτροπής για την Αμερικανική βοήθεια στην Ελλάδα, επισκέφθηκε τη χώρα προκειμένου να υποβάλει τα συμπεράσματά του.
Συνέταξε τη γνωστή έκθεση ή Μνημόνιο Πόρτερ.
Σε αυτή την έκθεση, περιγράφεται η Ελλάδα πριν από 66 χρόνια.
Οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές και βέβαια ο απλός κόσμος.
Διαβάστε τα συμπεράσματα του Πόρτερ και βρείτε τις διαφορές με σήμερα. Η Ελλάδα είναι 66 χρόνια πίσω.
Γράφει ο Πόρτερ:
Απ" ό, τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολιτική πρακτική από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος. [...] στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομίων μίας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.
Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυμούν να διατηρήσουν άθικτο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας.
Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν αποκομίζει κανένα όφελος απ" αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελλάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες.
Κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει μια σημαντική εισφορά στο κράτος, κάτω από την προστασία του οποίου λειτουργεί. Αυτό ισχύει κατά κύριο λόγο για την περίπτωση των εφοπλιστών, που τα μεγαλύτερα κέρδη τους προέρχονται από τα «Λίμπερτι», τα οποία τους παραχώρησε η αμερικανική Ναυτική Αποστολή με την εγγύηση του ελληνικού κράτους.
Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας - οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου - θα ενεργοποιηθεί.
Οι περισσότεροι απ" αυτούς είναι άνθρωποι πολύ γοητευτικοί, που μιλάνε πολύ καλά τα αγγλικά.
Είναι πάντοτε πρόθυμοι, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την αμερικανική αποστολή για τα δικά τους συμφέροντα. Θυμάμαι ακόμα ένα από τα πιο επίσημα γεύματα ενός από τους σημαντικότερους τραπεζίτες, που με είχε καλέσει στη βίλα του των Αθηνών. Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, μια ποικιλία απ΄ τα πιο φίνα κρασιά και φαγητά διάφορα, περίφημα γαρνιρισμένα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα άρχισε να εξυμνεί τις ομορφιές της ζωής κοντά στη θάλασσα, καθώς και τις χαρές των αριστοκρατικών σπορ.
Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομερή.
Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ΄ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα.
Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν επίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν εν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή.
Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα επέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώσεως. Αλλ΄ ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών.
Δύο και ήμισυ έτη μετά την απελευθέρωσιν η Ελλάς ευρίσκεται εις μίαν κατάστασιν νεκρώσεως παρά την ούσιαστικήν έξωτερικήν βοήθειαν και την αρμοδίαν εξωτερικήν καθοδήγησιν.
Εις ολόκληρον την χώρα, απ΄ άκρου εις άκρη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον - μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία προς το παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίαι δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχαι δεν αποθηκεύουν προμήθειες.»
Σχέδιο Μάρσαλ | Του Νίκου Μπογιόπουλου
Λέγεται ότι «την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές». Στην Ελλάδα, λόγω των συνθηκών που διαμόρφωσε η ταξική πάλη και οι αγώνες του επαναστατικού κινήματος, αυτό τους έχει πέσει κομματάκι δύσκολο.
Εντούτοις οι «νικητές» ποτέ δεν παραιτούνται από την προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας. Ειδικά σε εποχές όπως η σημερινή, που το σύστημά τους «μπάζει», επιδίδονται στη διαστροφή της αλήθειας με όρους ασύστολης προπαγάνδας.
Αν, μάλιστα, στην προπαγάνδα τους προστεθεί και η αγραμματοσύνη των «παπαγάλων» που βάζουν μπροστά για να επιτευχθεί η αποκολοκύθωνση της Ιστορίας, τότε εκείνο που προκύπτει είναι εκτρωματικά γελοίο.Εσχάτως, λοιπόν, έχουν ανοίξει το κεφάλαιο «σχέδιο Μάρσαλ».
Οπου το σχέδιο Μάρσαλ ήταν κάτι το... καλόν, «έσωσε» τότε την Ελλάδα, και τώρα που η Ελλάδα είναι πάλι σε δύσκολη θέση «ευχής έργον» θα ήταν να είχαμε ξανά ένα «νέο σχέδιο Μάρσαλ»...
Για να μη μακρηγορούμε:
Το σχέδιο Μάρσαλ πράγματι ήταν «καλό». Οχι, όμως για την Ελλάδα του ελληνικού λαού. Ηταν «καλό» για τους απόντες από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και τους συνεργάτες των Γερμανών, που καθόλου δεν είχαν στο μυαλό τους τη βελτίωση των συνθηκών ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων παρά μόνο την αποκατάστασή τους στην εξουσία.
Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν «καλό» ως αντεπαναστατικό σχέδιο του ιμπεριαλισμού για το στέριωμα του καπιταλισμού στη Δυτική Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Αυτός ήταν και ο λόγος, μιλώντας ειδικά για την Ελλάδα, που τα κεφάλαια του δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά εναντίον του λαϊκού κινήματος, για τη διατήρηση - και με στρατιωτικά μέσα - των πλουτοκρατών στην εξουσία και προς όφελος του προσωπικού θησαυρισμού των κεφαλαιοκρατών.
Τι ήταν, όμως, αυτή η περίφημη «αμερικανική βοήθεια» το μαρτυρά το γεγονός ότι εκατοντάδες προσωπικές και οικογενειακές επιχειρήσεις έγιναν εν μια νυχτί βιομηχανίες στην καθημαγμένη Ελλάδα με τα κεφάλαια του σχεδίου Μάρσαλ.
Μόνο δέκα βιομηχανίες, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Συντονισμού Γ. Καρτάλη, τον Απρίλη του 1952, είχαν «απορροφήσει το 60% των πιστώσεων» που εκταμιεύτηκαν σε εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ.
Αλλα 200 εκατομμύρια μοιράστηκαν σε 50 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις. Από τα χρήματα αυτά, που διασπαθίστηκαν απροκάλυπτα και που όσοι τα έλαβαν δεν πλήρωσαν ποτέ μια δραχμή, αναδύθηκαν, πολλές φορές μέσα από τους μαυραγορίτες και τους δοσίλογους, τα νέα τζάκια των αμερικανοθρεμμένων μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλεμπόρων.
Οι ΗΠΑ, όπως ομολογούσε ο ίδιος ο Porter, ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα, έκαναν «μια τόσο μεγάλη επένδυση» στη χώρα και συνεργάστηκαν με μια ελληνική κυβέρνηση που
«επικαλούμενη τον ίδιο της τον τεραστίων διαστάσεων αντικομμουνισμό ως επιχείρημα για την παροχή βοήθειας σε απεριόριστες ποσότητες (είχε) στόχο της... να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση μιας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους, που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα».
Περιγράφοντας δε την ελληνική άρχουσα τάξη, της οποίας τον κλάδο των εφοπλιστών αποκαλούσε «αργυρώνητους ηλίθιους», δε δίσταζε να προσθέτει ότι
«είναι αποφασισμένη, πάνω απ΄ όλα, να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια, όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας».
1.Ακόμα και οι εκτιμήσεις της εποχής ότι μόλις 500 οικογένειες των Αθηνών ελέγχουν την Ελλάδα αποδείχτηκαν... επιεικείς.
«Λέγεται - ανέφερε ο Μαρκεζίνης - ότι 500 οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα, εγώ όμως πιστεύω ότι δεν φτάνουν καν τις πεντακόσιες, αλλά είναι μόνο 200».
«Λέγεται - ανέφερε ο Μαρκεζίνης - ότι 500 οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα, εγώ όμως πιστεύω ότι δεν φτάνουν καν τις πεντακόσιες, αλλά είναι μόνο 200».
2. Οσο για τη χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου συνεχιζόταν με σκανδαλώδη τρόπο. Το βεβαιώνει και πάλι ο Porter, ο οποίος σημειώνει:
«Οι βιομήχανοι δεν επένδυαν περιμένοντας "δανεικά κεφάλαια", αν και κατά διάφορες εκτιμήσεις είχαν χρυσές λίρες. Οι εμπορικές τράπεζες όχι μόνο δεν διέθεταν πιστώσεις, αλλά δανείζονταν από την Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους».
Αποτέλεσμα ήταν νέα μεγαλύτερα ελλείμματα και δημόσια χρέη που, ως συνήθως, επιχειρήθηκε να καλυφθούν είτε με άγριες φοροεπιδρομές στα πενιχρά εισοδήματα του λαού είτε με καινούργιους δανεισμούς.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, με τα μέλη της εγχώριας πλουτοκρατίας που αποτελούσαν «μέλη της κομψής διεθνούς κλίκας» από τον Οκτώβρη του ΄44 μέχρι τον Ιούνη του 1953 να έχουν ξεκοκαλίσει τα πάνω από 3,2 δισ. δολάρια της λεγόμενης «βοήθειας» (σ.σ.: με το σχέδιο Μάρσαλ να ανέρχεται περίπου στα 2 δισ. δολάρια, χωρίς εδώ να υπολογίζεται η άμεση στρατιωτική βοήθεια στο αστικό κράτος), με τους υπέρογκους εξοπλισμούς που άγγιζαν το 50% του προϋπολογισμού και με τη διατήρηση του υπέρογκου κρατικού καταπιεστικού μηχανισμού,
είναι φανερό γιατί η «βοήθεια» και η «σωτηρία» δεν είχαν σχέση με το λαό, αλλά με τη σωτηρία του καπιταλιστικού συστήματος. Το τίμημα, αντίθετα, για το λαό ήταν βαρύ. Και πληρώθηκε σε πολλά επίπεδα.
Πληρώθηκε με τη φτώχεια, τη μετανάστευση εκατομμυρίων Ελλήνων, με τις ναπάλμ του Εμφυλίου, με τους «Νέους Παρθενώνες» και με μια δημοκρατία, που ο ίδιος ο Αμερικανός υπεύθυνος του σχεδίου στην Ελλάδα,
ο Τζέιμς Γουόρεν, την περιέγραφε σε συνέντευξή του ως εξής:
«(Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν)...μια πολύ αυστηρή συμφωνία, πολλές πτυχές της οποίας αποτελούσαν σαφή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας. Μπορεί κάλλιστα να πει κανείς ότι επρόκειτο όχι για απλή παρέμβαση, αλλά για επέμβαση στην εθνική κυριαρχία της χώρας».
Και παρακάτω:
«Η επιτυχία (σ.σ.: των «πατριωτών» κυβερνώντων - όπως τους αποκαλεί ο Αμερικανός) ήταν ότι έφεραν τους Αμερικανούς, όχι απλά ως συμβούλους, αλλά ως ελεγκτές και υπεύθυνους των αποφάσεων. Για τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα έπρεπε να καταπιεί την περηφάνια της και να αποδεχτεί ευρείες παρεμβάσεις. Αυτό ήταν το πνεύμα της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών».
3. Προφανώς, όταν τα παραπάνω τα δηλώνουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί, εμείς δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο, ούτε για το «σχέδιο Μάρσαλ», ούτε για τους... νοσταλγούς του.
1. Paul A. Porter: «Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα - Ημερολόγιο ενός προεδρικού απεσταλμένου», έκδοση «Bήμα - Μαρτυρίες».
2. Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940 - 1950, εκδόσεις «Θεμέλιο».
3. Εφημερίδα «Καθημερινή», 17 Ιουνίου 2007.
MAIRI LAGANA KAMPURAKIS
«Οι βιομήχανοι δεν επένδυαν περιμένοντας "δανεικά κεφάλαια", αν και κατά διάφορες εκτιμήσεις είχαν χρυσές λίρες. Οι εμπορικές τράπεζες όχι μόνο δεν διέθεταν πιστώσεις, αλλά δανείζονταν από την Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους».
Αποτέλεσμα ήταν νέα μεγαλύτερα ελλείμματα και δημόσια χρέη που, ως συνήθως, επιχειρήθηκε να καλυφθούν είτε με άγριες φοροεπιδρομές στα πενιχρά εισοδήματα του λαού είτε με καινούργιους δανεισμούς.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, με τα μέλη της εγχώριας πλουτοκρατίας που αποτελούσαν «μέλη της κομψής διεθνούς κλίκας» από τον Οκτώβρη του ΄44 μέχρι τον Ιούνη του 1953 να έχουν ξεκοκαλίσει τα πάνω από 3,2 δισ. δολάρια της λεγόμενης «βοήθειας» (σ.σ.: με το σχέδιο Μάρσαλ να ανέρχεται περίπου στα 2 δισ. δολάρια, χωρίς εδώ να υπολογίζεται η άμεση στρατιωτική βοήθεια στο αστικό κράτος), με τους υπέρογκους εξοπλισμούς που άγγιζαν το 50% του προϋπολογισμού και με τη διατήρηση του υπέρογκου κρατικού καταπιεστικού μηχανισμού,
είναι φανερό γιατί η «βοήθεια» και η «σωτηρία» δεν είχαν σχέση με το λαό, αλλά με τη σωτηρία του καπιταλιστικού συστήματος. Το τίμημα, αντίθετα, για το λαό ήταν βαρύ. Και πληρώθηκε σε πολλά επίπεδα.
Πληρώθηκε με τη φτώχεια, τη μετανάστευση εκατομμυρίων Ελλήνων, με τις ναπάλμ του Εμφυλίου, με τους «Νέους Παρθενώνες» και με μια δημοκρατία, που ο ίδιος ο Αμερικανός υπεύθυνος του σχεδίου στην Ελλάδα,
ο Τζέιμς Γουόρεν, την περιέγραφε σε συνέντευξή του ως εξής:
«(Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν)...μια πολύ αυστηρή συμφωνία, πολλές πτυχές της οποίας αποτελούσαν σαφή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας. Μπορεί κάλλιστα να πει κανείς ότι επρόκειτο όχι για απλή παρέμβαση, αλλά για επέμβαση στην εθνική κυριαρχία της χώρας».
Και παρακάτω:
«Η επιτυχία (σ.σ.: των «πατριωτών» κυβερνώντων - όπως τους αποκαλεί ο Αμερικανός) ήταν ότι έφεραν τους Αμερικανούς, όχι απλά ως συμβούλους, αλλά ως ελεγκτές και υπεύθυνους των αποφάσεων. Για τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα έπρεπε να καταπιεί την περηφάνια της και να αποδεχτεί ευρείες παρεμβάσεις. Αυτό ήταν το πνεύμα της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών».
3. Προφανώς, όταν τα παραπάνω τα δηλώνουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί, εμείς δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο, ούτε για το «σχέδιο Μάρσαλ», ούτε για τους... νοσταλγούς του.
1. Paul A. Porter: «Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα - Ημερολόγιο ενός προεδρικού απεσταλμένου», έκδοση «Bήμα - Μαρτυρίες».
2. Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940 - 1950, εκδόσεις «Θεμέλιο».
3. Εφημερίδα «Καθημερινή», 17 Ιουνίου 2007.
MAIRI LAGANA KAMPURAKIS
Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΕΣ ΤΙΜΕΣ ΣΕ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΤΕΦΑΝΟ
Ελληνική πρωτοτυπία: Ανοίγει το πρώτο σούπερ μάρκετ από αγρότες. Χωρίς μεσάζοντες και για online παραγγελίες
Έρχεται το πρώτο σουπερμάρκετ αγροτών, χωρίς μεσάζοντες, που θα λειτουργεί στον Άγιο Στέφανο, τόσο με νωπά όσο και τυποποιημένα προϊόντα από 150 παραγωγούς, παρέχοντας παράλληλα τη δυνατότητα για online παραγγελίες και διανομή στο σπίτι.
Πρόκειται για μια ιδέα του επιχειρηματία Δημήτρη Κουτσολιούτσου, που μετά το "Γίνε Αγρότης", εφαρμόζει τώρα και στην Ελλάδα έναν θεσμό δοκιμασμένο στο εξωτερικό, τις αγορές παραγωγών, γνωστές ως farmer markets, όπου μικροί αγρότες διαθέτουν τα προϊόντα τους απευθείας στους καταναλωτές σε χαμηλές τιμές.
Με τη διαφορά ότι η συγκεκριμένη αγορά θα είναι στεγασμένη, θα έχει σε πρώτη φάση έκταση 1.200 τ.μ., θα διαθέτει ράφια για τουλάχιστον 100 τυποποιημένα αγροτικά προϊόντα, ενώ θα λειτουργεί καθημερινά ως σουπερμάρκετ, αλλά τα Σάββατα και ως λαϊκή αγορά με 40 πάγκους.
Ως περιοχή επελέγη ο Άγιος Στέφανος επειδή είναι εύκολη η πρόσβαση από την Εθνική Οδό και τα εγκαίνια του Farmers Republic, όπως ονομάζεται το εγχείρημα, έχουν προγραμματιστεί για τις 25 Ιανουαρίου.
Σημειωτέον ότι η έναρξη λειτουργίας της επιχειρηματικής αυτής ιδέας συμπίπτει χρονικά με τη θεσμοθέτηση των λαϊκών αγορών για παραγωγούς, καθώς τις ημέρες αυτές συζητείται στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Οπως λέει ο Δ. Κουτσολιούτσος στην εφημερίδα "Τα Νέα", το Farmers Republic θα λειτουργεί ως εξής: καταρχάς επιλέγονται οι αγρότες, οι οποίοι πρέπει να είναι κατ' επάγγελμα παραγωγοί και τα προϊόντα τους να είναι κατά προτίμηση ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ (τουλάχιστον κατά την πρώτη φάση της λειτουργίας), γι' αυτό και πρέπει να συνοδεύονται από σχετικές πιστοποιήσεις, οι οποίες και ελέγχονται.
Από την πλευρά της η επιχείρηση βάζει το χώρο και τη διαχείρισή του, δηλαδή το σκέλος των logistics.
Έναντι ενός ενοικίου, τα Σάββατα οι παραγωγοί θα διαθέτουν τα νωπά προϊόντα τους σε πάγκους, αφού τις ημέρες αυτές ο χώρος θα λειτουργεί και ως λαϊκή αγορά. Σε αυτήν οι καταναλωτές θα βρίσκουν νωπά προϊόντα προερχόμενα αποκλειστικά από γειτονικές περιοχές (π.χ. Αττική, Βοιωτία).
Και τις επτά ημέρες της εβδομάδας, όπου ο χώρος θα λειτουργεί ως στεγασμένο παντοπωλείο, ένα είδος πρωτότυπου σουπερμάρκετ, η επιχείρηση θα φιλοξενεί στα ράφια τυποποιημένα προϊόντα αγροτών απ' όλη την Ελλάδα έναντι μιας μικρής προμήθειας.
Τέτοια προϊόντα θα είναι από ελαιόλαδα, τυροκομικά, αλλαντικά και κρέας, μέχρι μέλι, ξηρούς καρπούς, ζυμαρικά, σπιτικά γλυκά και είδη αρτοποιίας.
«Πρόκειται στην ουσία για ένα μοντέλο δίκαιου εμπορίου, με δίκαιες τιμές για τον καταναλωτή, αλλά και για τον αγρότη», λέει ο κ. Κουτσιολούτσος.
Ο χώρος θα διαθέτει και κουζίνα, όπου κάποιος θα μπορεί να δοκιμάσει τα προϊόντα.
Πέραν των παραπάνω, η επιχείρηση θα παρέχει στους παραγωγούς υπηρεσίες marketing και βελτίωσης των καλλιεργειών τους, καθώς συνεργάζεται με γεωπόνους, τεχνολόγους τροφίμων, φορείς ελέγχου και πιστοποίησης, εταιρείες διάθεσης σπόρων, αγροτικών εργαλείων, εξοπλισμού κ.ά.
Επίσης, σε ειδικές προθήκες στους πάγκους και στο σουπερμάρκετ θα παρουσιάζεται το βιογραφικό του κάθε παραγωγού, η μέθοδος καλλιέργειας και παρασκευής των προϊόντων του κ.ο.κ.
Τέλος, στον χώρο θα λειτουργεί ένα ηλεκτρονικό κατάστημα (e-shop) μέσω του οποίου ο καταναλωτής θα μπορεί να παραγγέλνει ηλεκτρονικά τα προϊόντα της επιλογής του, κατά το μοντέλο του "Γίνε Αγρότης".
news247
Με τη διαφορά ότι η συγκεκριμένη αγορά θα είναι στεγασμένη, θα έχει σε πρώτη φάση έκταση 1.200 τ.μ., θα διαθέτει ράφια για τουλάχιστον 100 τυποποιημένα αγροτικά προϊόντα, ενώ θα λειτουργεί καθημερινά ως σουπερμάρκετ, αλλά τα Σάββατα και ως λαϊκή αγορά με 40 πάγκους.
Ως περιοχή επελέγη ο Άγιος Στέφανος επειδή είναι εύκολη η πρόσβαση από την Εθνική Οδό και τα εγκαίνια του Farmers Republic, όπως ονομάζεται το εγχείρημα, έχουν προγραμματιστεί για τις 25 Ιανουαρίου.
Σημειωτέον ότι η έναρξη λειτουργίας της επιχειρηματικής αυτής ιδέας συμπίπτει χρονικά με τη θεσμοθέτηση των λαϊκών αγορών για παραγωγούς, καθώς τις ημέρες αυτές συζητείται στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Οπως λέει ο Δ. Κουτσολιούτσος στην εφημερίδα "Τα Νέα", το Farmers Republic θα λειτουργεί ως εξής: καταρχάς επιλέγονται οι αγρότες, οι οποίοι πρέπει να είναι κατ' επάγγελμα παραγωγοί και τα προϊόντα τους να είναι κατά προτίμηση ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ (τουλάχιστον κατά την πρώτη φάση της λειτουργίας), γι' αυτό και πρέπει να συνοδεύονται από σχετικές πιστοποιήσεις, οι οποίες και ελέγχονται.
Από την πλευρά της η επιχείρηση βάζει το χώρο και τη διαχείρισή του, δηλαδή το σκέλος των logistics.
Έναντι ενός ενοικίου, τα Σάββατα οι παραγωγοί θα διαθέτουν τα νωπά προϊόντα τους σε πάγκους, αφού τις ημέρες αυτές ο χώρος θα λειτουργεί και ως λαϊκή αγορά. Σε αυτήν οι καταναλωτές θα βρίσκουν νωπά προϊόντα προερχόμενα αποκλειστικά από γειτονικές περιοχές (π.χ. Αττική, Βοιωτία).
Και τις επτά ημέρες της εβδομάδας, όπου ο χώρος θα λειτουργεί ως στεγασμένο παντοπωλείο, ένα είδος πρωτότυπου σουπερμάρκετ, η επιχείρηση θα φιλοξενεί στα ράφια τυποποιημένα προϊόντα αγροτών απ' όλη την Ελλάδα έναντι μιας μικρής προμήθειας.
Τέτοια προϊόντα θα είναι από ελαιόλαδα, τυροκομικά, αλλαντικά και κρέας, μέχρι μέλι, ξηρούς καρπούς, ζυμαρικά, σπιτικά γλυκά και είδη αρτοποιίας.
«Πρόκειται στην ουσία για ένα μοντέλο δίκαιου εμπορίου, με δίκαιες τιμές για τον καταναλωτή, αλλά και για τον αγρότη», λέει ο κ. Κουτσιολούτσος.
Ο χώρος θα διαθέτει και κουζίνα, όπου κάποιος θα μπορεί να δοκιμάσει τα προϊόντα.
Πέραν των παραπάνω, η επιχείρηση θα παρέχει στους παραγωγούς υπηρεσίες marketing και βελτίωσης των καλλιεργειών τους, καθώς συνεργάζεται με γεωπόνους, τεχνολόγους τροφίμων, φορείς ελέγχου και πιστοποίησης, εταιρείες διάθεσης σπόρων, αγροτικών εργαλείων, εξοπλισμού κ.ά.
Επίσης, σε ειδικές προθήκες στους πάγκους και στο σουπερμάρκετ θα παρουσιάζεται το βιογραφικό του κάθε παραγωγού, η μέθοδος καλλιέργειας και παρασκευής των προϊόντων του κ.ο.κ.
Τέλος, στον χώρο θα λειτουργεί ένα ηλεκτρονικό κατάστημα (e-shop) μέσω του οποίου ο καταναλωτής θα μπορεί να παραγγέλνει ηλεκτρονικά τα προϊόντα της επιλογής του, κατά το μοντέλο του "Γίνε Αγρότης".
news247
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)